Filmy głupiutkie symfonie

Ten nagrodzony Oscarem film krótkometrażowy przedstawia dramatyczną noc w starym młynie, w którym przestraszone zwierzęta, w tym ptaki, nieśmiałe myszy, sowy i inne stworzenia, starają się pozostać bezpieczne i suche, w obliczu zbliżającej się burzy. Gdy ta przybiera na sile, koło młyńskie zaczyna się obracać i młyn może się rozpaść, ale w końcu burza cichnie.

Opowiadanie o dniu codziennym w wiosce karłów, jak tańczą i bawią się w ciągu dnia.

Kaczor Donald, tak samo jak Myszka Miki i Goofy, jest jedną z najbardziej lubianych przez dzieci postacią animowaną, którego przygody w postaci komiksów, seriali i filmów pełnometrażowych są do dziś znane i lubiane, a sam kaczor stał się po dziś gwiazdą. Donald jest typem nieudacznika – wieczny pechowiec z wadą wymowy – ma oddaną, śliczną dziewczynę Daisy i energicznych siostrzeńców – Hyzia, Dyzia i Zyzia. Jego niezdarność sprawia, że musi podołać on nie lada trudnym problemom domowym, społecznym, lecz na szczęście zawsze wychodzi z nich cało.

Troje zaspanych maluchów żegluje w swojej łódce wykonanej z bucika, grzęzną na chmurze, a następnie mają rozmaite kłopoty ze swoimi żyłkami wędkarskimi (jedna ląduje na gwieździe przypominającej rybkę, która w końcu zaplątuje się w jego spodniach). Gwiazda zahacza o dwie linki sczepione ze sobą za pomocą landrynkowych lasek. Gwiazdy droczą się z malcem, podczas gdy on tkwi wywieszony za burtą. Obok przelatuje kometa, którą łapią w sieć, a ona ciągnie ich za sobą w dzikim pędzie, aż nareszcie lądują na innej chmurze, gdzie są miotani przez burzę, w końcu ich maszt ulega złamaniu, a burza unosi ich z powrotem na ziemię (do ich łóżeczek, gdzie jak się okazuje, śpi tylko jedno dziecko).

O północy w mrocznej, cmentarnej scenerii, zilustrowanej preludium w wykonaniu przelatujących nietoperzy, wycia psów do księżyca i odgłosów walki dwóch kocurów, odbywa się makabryczno-groteskowy taniec kwartetu złożonego z czterech szkieletów, w którym okazują się zręcznymi i umiejętnymi tancerzami. Pląsy trwają aż do świtu zapowiedzianego przez pianie koguta, które zmusza tancerzy do powrotu do swych grobów.

Trzecia część „Czterech pór roku”. Niedźwiedzie, bobry, wiewiórki oraz inne ssaki spieszą się z przygotowaniami przed nadchodzącą zimą, znowu w rytm skocznych pastiszów klasycznych melodii.

Noe, wraz z synami Szemem, Chamem i Jafetem oraz rozmaitymi zwierzętami budują arkę, podczas gdy ich żony zajmują się zaopatrzeniem jej w prowiant na drogę. Ludzie umacniają drewnianą konstrukcję, natomiast zwierzęta dostarczają materiałów budowlanych. Małpy ścinają drzewa piłami, nosorożec jest wykorzystywany jako żywy hebel, a hipopotam swoimi potężnymi kłami dziurkuje gotowe deski, które chłopcy przybijają kołkami do szkieletu statku. Gdy kończą, spadają pierwsze krople deszczu. Ulewa przybiera na sile z każda chwilą, więc zwierzęta spieszą, aby schronić się w arce, u wejścia na pokład której stoi Noe i sprawdza czy wszystko przebiega zgodnie z ewidencją. Nie obywa się bez problemów podczas zaokrętowania. Słoń z racji swych potężnych gabarytów grzęźnie w drzwiach, osioł zapiera się przed wejściem na trap, a para skunksów przybywa spóźniona, gdy statek odbija już od brzegu. Arka jest miotana przez potężny sztorm, a udręczeni kołysaniem pasażerowie statku ślą żarliwe modły do Boga, aby uciszył burzę. Gdy ustaje deszcz, morze się uspokaja, a niebo wypogadza, pojawia się tęcza i wychodzi słońce a ludzie i zwierzęta wylegają na pokład, aby śpiewem dziękować za jego promienie. Wkrótce opadają wody potopu a zwierzęta opuszczają arkę. Misja Noego zostaje pomyślnie spełniona.

Pierwsza część z „Czterech pór roku”, z cyklu „Silly Symphonies". Kwiaty, biedronki, stonogi, ptaki i żaby tańczą (i pożerają siebie nawzajem) w takt mieszanki popularnych tematów muzyki klasycznej.

Wielki wyścig. Szybki zając wysuwa się na prowadzenie, ale zatrzymuje się na odpoczynek i popisuje przed króliczkami. Powolny żółw wlecze się w stałym tempie i wygrywa, chociaż zając próbuje spiąć się w ostatniej chwili.

W tej drugiej kontynuacji Trzech małych świnek dwie świnki dla żartów wielokrotnie trąbią na „alarm przeciwwilkowy” rogiem zamontowanym przez praktyczną świnkę. Praktyczna świnka odmawia pomocy, kiedy faktycznie zostają schwytane przez złego wilka i trzy małe wilczki. Po wielu wpadkach i gagach praktyczna świnka ratuje je w samą porę za pomocą „unieszkodliwiacza wilków”.