Filmy śmierć, plemię

Reshma (Waheeda Rehman) i Shera (Sunil Dutt) zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia, pomimo tego, że ich rodziny się nienawidzą. Wkrótce ojciec młodzieńca zleca zabójstwo niedawno ożenionego brata, a także ojca Reshmy. Shera, nie mogąc znieść widoku pogrążonej w bólu ukochanej, staje przeciwko swojej rodzinie, dopuszczając się nawet zabicia własnego ojca... Kiedy i jak skończy się dalszy rozlew krwi?

Jeffrey Wigand był głównym świadkiem w procesie wytoczonym przez stan Missisipi i 49 innych stanów siedmiu największym amerykańskim koncernom tytoniowym. Proces ten odbił się szerokim echem na całym świecie i kosztował amerykański przemysł tytoniowy 246 miliardów dolarów. Wigand pracował w dziale badań firmy Brown & Williamson i znał najpilniej strzeżone tajemnice amerykańskiego przemysłu tytoniowego. Jego zwierzchnicy nie przypuszczali, że nadejdzie dzień, w którym podzieli się on tymi tajemnicami z opinią publiczną.

Avatar przedstawia historię kalekiego weterana wojennego (Sam Worthington), który trafia na planetę Pandora zamieszkałą przez wysokorozwiniętą rasę humanoidalnych Obcych. Tam znajduje upragniony spokój. Niestety, nie na długo, ponieważ wkrótce wybucha wojna między dwiema cywilizacjami.

Mondo Cane można by tłumaczyć jako "Pieskie Życie". Z tym związkiem frazeologicznym kojarzy się zazwyczaj szarówa, pustka w portfelu i nieprzejednany wykidajło w gospodzie. Taki był słodko-gorzki film Charliego Chaplina pod tym właśnie tytułem. Trudno o większe nieporozumienie. Mondo Cane opowiada o życiu skundlonym, atawistycznym, sprowadzonym to najniższych instynktów – chuci, głodu i chęci przeżycia. Nakręcony w 1962 roku film, wprowadzony na ekrany jako dokument etnograficzny, to w istocie najczystsze kino eksploatacji. Wątpliwości cenzury budziły przede wszystkim sceny bezwzględnego uboju dziesiątek zwierząt, które w spazmach dogorywają na ekranie, oraz zarejestrowana w trakcie encierro – gonitwy byków i ludzi w Pampelunie – śmierć człowieka. Ironii całemu przedsięwzięciu dodaje jaskrawa kolorystyka, wynikająca z zastosowania w filmie Technicoloru.

Brutalny, a zarazem fascynujący w swoim prymitywizmie świat Majów. Bohaterem filmu jest młody wojownik, który wraz ze współplemieńcami zostaje porwany do niewoli. Wie, że musi przeżyć aby uratować żonę, synka i nienarodzonego potomka. Film pokazuje jak silne potrafią być nienawiść, odwaga, męstwo, zemsta czy miłość.

Jest rok 1000 naszej ery. Na dalekiej północy Skandynawii barbarzyńskie plemię pustoszy spokojne osady, mordując ich mieszkańców. Wśród ofiar jest rodzina nastoletniego Aigina, któremu cudem udaje się uniknąć losu rodziców i siostry. Młody wojownik poprzysięga zemstę. Wyrusza samotnie tropem barbarzyńców. Wkrótce zostaje przez nich pojmany i zmuszony do wskazania kryjówki swoich współplemieńców. Aigin zgadza się, ale to tylko pretekst, by wcielić w życie plan zemsty.

Nowo przybyli osadnicy są atakowani przez lokalnego właściciela rancza Bena Blazera i jego ludzi.

Bohaterem opowieści jest pewien rycerz, który wygrywa dla swojego króla rękę córki władcy ościennego państwa. Ten związek przypieczętować ma pokój między królestwami. Pomiędzy księżniczką (Izolda) a wojownikiem (Tristan) rodzi się miłość, a ich namiętne uczucie doprowadza do tragicznych konsekwencji.

Na planecie Endor rozbija się statek kosmiczny z czteroosobową rodziną. Wkrótce rodzice zostają złapani przez okrutnego potwora Goraxa i uwięzieni w jego legowisku. Tymczasem ich kilkuletnie dzieci odnajduje rodzina sympatycznych Ewoków. Po kilku pomniejszych przygodach Mace i Catarine zaprzyjaźniają się z Ewokami, a stworki godzą się wyruszyć z nimi do krainy Goraxa i uwolnić przetrzymywanych przez niego rodziców.

W jednym z państw zachodniej Afryki od wielu lat trwa wojna domowa. Rebelianci próbują przejąć kontrolę nad krajem. Tytułowy bohater, "Wściekły pies" (Christopher Minie), to nastoletni chłopak, dowodzący partyzanckim oddziałem złożonym z tzw. "dzieci-żołnierzy". Dziecięca armia wykorzystywana jest przez siły antyrządowe w działaniach pomocniczych, w tym również do prześladowania ludności cywilnej. Młodociani bojownicy nie ustępują dorosłym pod względem bezwzględności i okrucieństwa. Nie mają rodzin - wychowali się na wojnie. Nie pamiętają swoich imion - zamiast nich używają pseudonimów. Nie chodzą do szkoły, nie potrafią czytać, za to od wczesnego dzieciństwa uczyli się zabijać i nienawidzić.