Filmy śnieg, narracja

W Wigilię Bożego Narodzenia mały chłopiec zostaje wyrwany z łóżka przez ogłuszający huk. Pod jego oknem zatrzymuje się niezwykły pociąg. Chłopiec wybiega na zewnątrz, gdzie spotyka konduktora, który zaprasza go, by razem z nim wyruszył w magiczną podróż na Biegun Północny. Kiedy pełen wątpliwości chłopiec wsiada na pokład nadzwyczajnego pociągu, jadącego ku Biegunowi Północnemu, wkracza na ścieżkę, która doprowadzi go do wniosku, że dla tych, którym nie brak jest wiary, cuda życia nie blakną.

Emocjonalna i mroczna, wielowarstwowa romantyczna opowieść zrealizowana na podstawie powieści Daphne du Maurier, w której znakomitą kreację stworzyła laureatka Oscara Rachel Weisz. Philip (Sam Claflin) sądzi, że jego tajemnicza, piękna kuzynka Rachel (Weisz) zamordowała człowieka, który go wychowywał i obmyśla plan zemsty. Jednak, pomimo coraz większej ilości dowodów wskazujących Rachel jako morderczynię, młody Anglik zakochuje się w niej. Doskonały, cudowny wizualnie i wciągający film, który trzyma w napięciu od początku, do samego końca.

Z małej wioski na południu Iranu do Francji przyjeżdża rodzina Fereshteh (Leïla Bekhti). Ta rodzina przeżyła tam wszystko: politykę represyjną Ajatollaha, rewolucję, więzienie, pobicia, zabójstwa i samobójstwa w rodzinie. Pomimo tego jest to optymistyczna, komediowa opowieść o miłości rodzinnej, o ludziach szukających ideału w życiu.

W wyniku wypadku tytułowa Adaline przestaje się starzeć i choć mijają lata ona wciąż pozostaje piękna i młoda.

Kiedyś Byung-su był seryjnym mordercą – zabijał tych, którzy według niego zasłużyli na śmierć. Ale to było dawno temu, gdyż po tragicznym wypadku samochodowym skończył z zabijaniem. Obecnie mężczyzna mieszka ze swoją nastoletnią córką, Eun-hee, i zmaga się z chorobą Alzheimera – jego pamięć jest zawodna, a wspomnienia coraz bardziej fragmentaryczne. Tymczasem w mieście pojawia się nowa fala zabójstw i Byung-su zastanawia, czy to przypadkiem nie on sam jest odpowiedzialny za te zbrodnie.

Historia dojrzewania Marjane Satrapi, wrażliwej irańskiej dziewczyny, w czasie rewolucji, która doprowadziła do upadku szacha i rządów Chomeiniego oraz dokonała głębokich przemian obyczajowych.

Czarna Mamba to jeden z najlepszych zabójców na świecie. W życiu jednak zdarzają się sytuacje, kiedy trzeba zmienić profesję. Niestety jeśli szef i jednocześnie kochanek to bezwzględny Bill, jest to arcytrudne zadanie. Ucieczka i próba zmiany tożsamości kończą się fiaskiem, co skutkuje tym, że w małym kościółku dokonuje się krwawa egzekucja i ginie wielu niewinnych ludzi. Czarna Mamba pomimo strzału w głowę nie umiera, ale zapada w śpiączkę. Po czterech latach budzi się i postanawia się zemścić.

Inżynier marzy o poślubieniu blondynki, której kark przyciągnął jego wzrok w czasie niedzielnego nabożeństwa. Los zesłał mu jednak pokusę. Spotkany przypadkowo przyjaciel zaciągnął go do mieszkania pięknej rozwódki Maud. Obaj mężczyźni spędzili wieczór na dyskusji o Pascalu, a potem była ta noc.

W okupowanej Francji, należący do Ruchu Oporu inżynier Philippe Gerbier zostaje zdradzony i wydany nazistom. Po ucieczce dołącza do swoich w Marsylii, gdzie stara się doprowadzić do egzekucji zdrajcy. Film ukazuje nieustraszonych bojowników podziemia w sytuacjach niejednoznacznych moralnie, w których honor przestaje być wartością absolutną. O realizmie obrazu świadczy fakt, że zarówno autor powieści, która stanowiła podstawę dla scenariusza, Joseph Kessel, jak i reżyser filmu należeli do "Armii Cieni".

Zagadkowy tytuł oznaczający w dialekcie romańskim "pamiętam" znakomicie oddaje poetykę i nastrój tego obrazu. Jest to opowieść o jednym z miasteczek włoskiej prowincji w latach 1930 - 35, kiedy to największy wpływ na sytuację ówczesnych Włoch wywierał kościół i ideologia faszystowska. Przede wszystkim jest to jednak historia mieszkańców włoskiej prowincji - ludzi, których życie upływa obok głównych nurtów życia politycznego i społecznego. Jest to historia leniwego, zamkniętego w sobie, nieprzeniknionego życia włoskiej prowincji, historia obijactwa, mizernych uczuć, śmiesznych po trosze aspiracji i pragnień - mówił o swym filmie Fellini. Reżyser jest daleki od idealizowania wspomnień z dzieciństwa. Jego film jest w równej mierze krytyczny co szyderczy. A mimo to z każdego kadru przebija wzruszenie i czułość wobec spraw i ludzi tamtego świata. Wobec wspomnień, których okruchy uwiecznione zostały z niezwykłą siłą artystycznej wizji.