Filmy barcelona

Jest rok 1936, w Hiszpanii wybucha bratobójcza wojna domowa. Młody, 16-letni Andres, nie miał do tej pory doświadczeń z kobietami. Przypadkowo trafia w ręce oddziału anarchistów i by ratować życie, przyłącza się do nich. W jednej z akcji oddział zatrzymuje angielskich arystokratów a Andres służy za tłumacza. Wśród zatrzymanych jest piękna, dużo starsza od niego księżna, która by udowodnić, że nie jest wrogiem, oddaje się młodzieńcowi...

Młody mężczyzna imieniem Onofre Bouvila (Olivier Martinez) przybywa do Barcelony w czasie Wystawy Powszechnej w 1888 roku. Tu poznaje Delfinę (Emma Suárez), córkę karczmarza. Jest anarchistką i znajduje swoją pierwszą pracę, czyli rozdawanie ulotek pracownikom montującym pawilony wystawowe. Czas mija, a związek Onofre i Delfiny przeradza się w prawdziwą miłość.

Bohaterowie, współczesne archetypy miejskiej dżungli, spotykają się w starym mieszkaniu w centrum Barcelony. Jego właściciel, starszy mężczyzna, niegdyś portier w operze, który dziś lubi przebierać się w damskie ubrania, odbywa ze swoim lokatorami rozmowy. Prosi ich po kolei, żeby się wyprowadzili. Ostatnie chwile życia chce spędzić tylko z żoną. Stając w obliczu bolesnych chorób, rozczarowania starzejącym się ciałem, samotności i problemów finansowych, zbliżają się do siebie i obdarzają wyrozumiałością, która ogromnie wzrusza.

Życiowy romans, który rozgrywa się gdzieś pomiędzy czasem a przestrzenią. Argentyńczyk z Nowego Jorku i Hiszpan mieszkający na stałe w Berlinie spotykają się przypadkiem w Barcelonie. Spędzają razem upojne popołudnie i obaj chcą to jeszcze powtórzyć. Kiedy zaczynają się lepiej poznawać, okazuje się, że spotkali się już wcześniej.

W 1993 roku Max (Max Boublil) miał 13 lat, kiedy zaoferowano mu jego pierwszy aparat. Przez 25 lat nie przestanie filmować. Grono przyjaciół, miłości, sukcesy, porażki. Od lat 90. do 2010 roku jest to portret całego pokolenia, które wyłania się dzięki jego pasji.

Na skutek liberalizacji prawa pracy, kryzysu finansowego i pandemii 1/3 osób w Unii Europejskiej z klasy średniej stała się tak zwanym prekariatem. Zatrudnieni na śmieciowe umowy żyją w postępującym ubóstwie, w olbrzymiej niepewności, bez perspektyw na przyszłość. Poznajemy codzienne zmagania takich osób: emerytki z Francji, mechanika z Niemiec, emerytki ze Szwecji, studentki z Hiszpanii. Głos zabierają także eksperci (ekonomista, socjolog, geograf) opisujący zjawisko coraz większego rozwarstwienia społecznego i próbujący odnaleźć przyczyny takiego stanu rzeczy.