Filmy warszawa, reportaż

Artur (Roman Wilhelmi) w wieku 45 lat wyprowadza się z domu. Zostawia porządną pracę w instytucie, rodzinę i przyjaciół. Takie zachowanie wprowadza nie lada zamieszanie w gronie jego bliskich, którzy starają się pomóc. Chociaż Artur zadbał o kwestie finansowe swoje i rodziny, nikomu się nie naprzykrzał i nie wchodził w drogę, jego otoczenie uważało, że potrzebuje opieki. Zaczęto go nachodzić. Osobnik mieszkający w dworcowym hotelu i stołujący się w dworcowych barach, potrzebujący oddechu i samotności stanowi temat wart drążenia zarówno dla psychiatry dr Barcza (Janusz Zaorski) jak i Marka (Jan Englert) dziennikarza o podupadającej pozycji, który dzięki materiałowi o Arturze chce powrócić na szczyt.

„Barbara i Jan” to serial, którego bohaterami są młoda, początkująca dziennikarka i fotoreporter jednego z pism warszawskich. Każdy odcinek to kolejne ich przygody dziennikarskie.

Tomek- bramkarz pierwszoligowego klubu zwolniony z powodu kontuzji - to wdowiec wychowujący trzynastoletnią córkę Martę. Mając na uwadze jej dobro postanawia wyprowadzić się z podrzędnej dzielnicy Warszawy, w której przez kilka ostatnich lat był zmuszony wynajmować mieszkanie. Jego wybór pada na Konstancin - ekskluzywną, podwarszawską miejscowość, gdzie Marta miałaby szansę na dobrą szkołę, lepsze sąsiedztwo i bardziej odpowiednie towarzystwo. Żeby jednak jego marzenie mogło się spełnić Tomek w nowym miejscu musi znaleźć zarówno mieszkanie, jak i pracę. Tomek w trakcie swoich poszukiwań przypadkowo spotyka Barbarę (Elżbieta Słoboda), która - nie zawracając sobie zupełnie głowy takim drobiazgiem, jak płeć - przystojnego czterdziestokilkulatka uważa za odpowiednią osobę na stanowisko prowadzącego dom jej córki, Agaty.

Relacja z I Ogólnopolskiej Wystawy Plastyki w Muzeum Narodowym w Warszawie w 1950 roku. Wystawa była przełomem dokonującym się w nowej polskiej sztuce realizmu socjalistycznego. Pierwszą nagrodę zdobyła rzeźba Alfreda Wiśniewskiego „Granica pokoju”. Zgromadzeni w Muzeum robotnicy i chłopi z zainteresowaniem podziwiają zgromadzone dzieła.

Film dokumentalny Witolda Leśniewicza pokazuje przez pryzmat wypuszczonych w powietrze baloników piękno nowej, odbudowanej Warszawy.