Filmy tragedia, solidarność

Początek lat 70. Missisipi. Z wojny wietnamskiej wraca Stephen Sommers (Kevin Costner). Nie daje on sobie rady z wyrzutami sumienia, obwinia się o śmierć swojego kolegi. W końcu zdaje sobie sprawę z tego, że zaniedbuje swoje dzieci.

Niegdyś Terry Malloy (Brando) był nadzieją amerykańskiego boksu, a dziś pracuje jako doker u szefa miejscowego gangu Johnny'ego Friendly (Lee J. Cobb), który trzęsie całą okolicą. Terry żyje w poczuciu winy, przyczynił się bowiem do śmierci robotnika, który postanowił zdemaskować Johnny'ego. Gdy zakochuje się w siostrze zmarłego, Edie Doyle (Eva Marie Saint), ta uświadamia mu, jak nisko się stoczył. Wkrótce potem członkowie gangu mordują skorumpowanego brata Terry'ego, Charleya zwanego „Dżentelmenem” (Rod Steiger). Na wieść o tym chłopak postanawia wymierzyć sprawiedliwość Friendly'emu i wypowiada mu wojnę na śmierć i życie.

Piękna wiosna 1981 roku w Polsce. W nadmorskim miasteczku 18-letni Janek, syn oficera marynarki wojennej, zakłada zespół punkrockowy, by głośno krzyczeć o rzeczach dla niego najważniejszych. Jego życie wypełnia muzyka i pierwsza wielka miłość - Basia, nic jednak nie jest trwałe. "Solidarność" walczy o wolność i demokrację, w kraju narasta napięcie. Komuniści potajemnie szykują stan wojenny. Bunt młodości w czasie politycznej zawieruchy może stać się zarzewiem tragedii. Gwałtowny konflikt z komisarzem stanu wojennego i śmierć bliskiej osoby zmienią w świecie Janka wszystko...

Zbliża się koniec II wojny światowej. W niedostępnym odludziu Grenlandii znajduje się aliancka stacja meteorologiczną – stacja 330. Niemcy niszczą kompletnie stację, a przypadek sprawia, że przy życiu pozostają polski dowódca Sikora i Niemiec, oberlejtnant Weber. Obaj, pozostawieni samym sobie, muszą początkową wrogość zastąpić wzajemnym współdziałaniem i walczyć z żywiołami natury.

W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (grany przez Muzaffera Özdemira), odcięty od azjatyckich korzeni. Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule pada śnieg. To rzadkie zjawisko. Stambulski śnieg jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia, nie udaje mu się bowiem niczego osiągnąć. Miasto go odrzuca. Jest zatopione w mglistej bieli niczym nieistniejąca nigdy Atlantyda. Jest też ruchliwe, wypełnione ludźmi, światłami, przedmiotami, które nie wiadomo do czego służą. Bohater nie znajduje w nim swojego miejsca, ani przestrzeni, która ułatwiłaby mu realizację marzeń. Ambiwalentna, milcząca relacja kuzynów uosabia istotę tureckości, melancholijne rozdarcie pomiędzy tradycją a współczesnością, nadzieją a rozpaczą. Film został poświęcony pamięci Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku.

Historia rozgrywa się w 1982r., w stanie wojennym. Kierujący strajkiem, młody robotnik, Dariusz, zostaje uwięziony. Jego obrony podejmuje się doświadczony mecenas Antoni Zyro. Niestety, mecenas nieoczekiwanie umiera. Wdowę po nim Urszulę, odwiedza Joanna, żona Dariusza. Joanna prosi Urszulę o pomoc. Ta poleca mecenasa Labradora, czy słusznie?