Filmy mekka

Ethan Hunt wraz ze swoim zespołem IMF musi uporać się z problemami, które wynikły po nieudanej misji.

Pi, syn właściciela zoo w Indiach, od najmłodszych lat poszukuje własnej duchowej drogi. Na kluczowe pytania szuka odpowiedzi zarówno w hinduizmie, w którego duchu został wychowany przez matkę, jak i chrześcijaństwie czy islamie. W każdej z tych religii odnajduje prawdę o Bogu. Kiedy Pi ma 17 lat, ojciec z przyczyn finansowych podejmuje decyzję o przeprowadzce rodziny do Kanady. Podczas morskiej przeprawy rozpętuje się burza i statek tonie. Przeżywa tylko Pi i kilkoro dzikich zwierząt, w tym tygrys bengalski o imieniu Richard Parker. Przez ponad siedem miesięcy dryfują na otwartym ocenie na małej szalupie ratunkowej. Żeby przetrwać, Pi próbuje oswoić drapieżnika.

Bill Maher znany amerykański komik, postanawia zadać kilka pytań odnośnie religii zwykłym obywatelom i cenionym specjalistom, oraz przedstawicielom kościołów. Stara się przekonać ludzi, że nie wszystko o czym opowiada biblia jest prawdą.

"Upadek Amerykańskiego Imperium" scenarzysty i reżysera Denysa Arcand’a z roku 1986 przedstawił nam grupę 30 - letnich przyjaciół, niezwykle elokwentnych intelektualistów, których liberalne idee zaczęły tracić na znaczeniu, kiedy znudzeni zaczęli szukać ucieczki w nienasyconym seksie. Siedemnaście lat później Inwazja barbarzyńców łączy ponownie erudytów z arcydzieła Arcand’a w filmie, który jest skazany na równy poprzednikowi sukces. Spotykamy ponownie błyskotliwego Remy’ego (Remy Girard), w trudnych dla niego chwilach. Jego ex-żona Louise (Dorothee Berryman) wzywa z Londynu wspólnego syna Sebastien’a (Stephane Rousseau), wziętego finansistę. Ojciec i syn ledwo się tolerują, więc Sebastien niechętnie przystaje na prośbę matki, ale od momentu swojego przyjadu porusza dla ojca niebo i ziemię. Odświeża stare znajomości i kontakty. Zwołuje wesołą bandę ludzi, których w przeszłości spotkał na swej drodze Remy: krewnych, przyjaciół, byłe kochanki…

Z jednej strony jest to 96-minutowy dziennik z podróży, z innej - medytacja nad naszą planetą. Reżyser Ron Fricke jeździł z 70 mm kamerą po całym świecie, by uwieczniać obrazy ludzi i natury. Niektóre z nich są zwyczajne, jak ruch uliczny na Manhattanie, inne - niezwykłe, jak zaćmienie słońca, jeszcze inne - pełne rozpaczy - jak widok śmieciarzy pełzających niczym kraby po wysypisku śmieci w Kalkucie.