Filmy ss, relacja mąż-żona

Historia byłej nastoletniej więźniarki obozu koncentracyjnego i jej seksualnego oprawcy.

Błaznowaty wieśniak przybywa do dużego miasta w Toskanii, zakłada rodzinę. Wybucha wojna, wkraczają Niemcy, wieśniak, jako pół-Żyd trafia do obozu koncentracyjnego wraz z najbliższą rodziną. Próbuje jednak przekonać syna, że pobyt w obozie jest jedynie pewną formą zabawy dla dorosłych.

Trwa rejs transatlantykiem z Ameryki Południowej do Europy, płynie nim również tytułowa pasażerka Liza. Od zakończenia wojny minęło już kilkanaście lat, ale Liza wśród innych pasażerów rozpoznaje znajomą z czasów wojny, Martę. To kobieta, którą Liza doskonale pamięta jako byłą strażniczkę w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu...

Niemiecki żołnierz otrzymuje awans, po czym wraz z całą rodziną musi przeprowadzić się na wieś. Jego najmłodsze dziecko, ośmioletni Bruno, ma problem z aklimatyzacją – brakuje mu przyjaciół do zabawy. Znudzony, pomimo zakazów ze strony matki, udaje się w kierunku farmy. Jednak miejsce to okazuje się obozem pracy dla Żydów. Chłopiec zapoznaje się przebywającym tam rówieśnikiem, nie zdając sobie sprawy, jak niebezpieczna może być ta przyjaźń.

Na niewielkiej stacji podczas II wojny światowej swoją pierwszą w życiu pracę rozpoczyna świeżo upieczony absolwent szkoły kolejarskiej Miloš Hrma. Właśnie tam wchodzi w dorosłe życie i przeżywa inicjację seksualną, by z młodzieńca stać się prawdziwym mężczyzną.

Oskar w dniu swoich trzecich urodzin podejmuje decyzję, że nigdy nie dorośnie. Realizację tego dziwnego przedsięwzięcia ułatwia mu wypadek - spada ze schodów w piwnicy i przez resztę życia rzeczywiście nie rośnie. Mamy więc do czynienia z malcem o nadąsanej twarzy i małych oczkach, który nigdzie się nie rusza bez swojego blaszanego bębenka i tłucze weń z niezrozumiałym zapamiętaniem. Umie także krzyczeć tak głośno, że wokół szyby pękają. Ekranizajca powieści jest kroniką życia małego Oskara, a także protestem jednostki wobec koszmaru II wojny światowej.

Film skupia się na roli kościoła katolickiego w czasie II wojny światowej, a szczególnie na postaci papieża Piusa XII, który w obawie przed represjami niemieckimi wobec duchowieństwa i wiernych uchylił się od otwartego potępienia nazistowskich zbrodni. Głównym bohaterem jest oficer SS Kurt Gerstein, który mimo że dostarczał zabójczy gaz do obozów koncentracyjnych, próbuje powiadomić świat, a Watykan w szczególności, o holocauście.

Józef (Polívka) oraz jego żona, Maria (Šišková), wiodą swój żywot pod reżimem Nazistów, podczas gdy ich żydowski sąsiad (Kassai) pojawia się w mieście po ucieczce z obozu. Para niechętnie zgadza się ukrywać młodego człowieka w małym ciasnym pokoju, niewygodna umowa pomiędzy nimi trwa przez kilka lat, cała trójka uczy się żyć w codziennym strachu przed odkryciem i skazaniem.

Historia niemieckiej rodziny Essenbeck, przemysłowców, właścicieli fabryki, rozgrywająca się w latach 1933-34, czyli od pożaru Reichstagu do "nocy długich noży". Opowieść o zawiści, walce i upadku godności. Visconti czerpie tu z MacBeth'a, Demonów Dostojewskiego, jak i z Thomasa Manna i z Götterdämmerung Wagnera.

27 stycznia 1945 roku, w dniu wyzwolenia obozu w Oświęcimiu, dla bohaterów opowieści - grupy Włochów, rozpoczyna się nowy okres w życiu - powrót do domu, a zarazem żmudny proces uczenia się na nowo normalnej rzeczywistości. Primo Levi - chemik z Turynu - ma przed sobą najdłuższą drogę; jego tułaczka trwa niemal rok. Pokonując kolejne etapy wędrówki uczy się sztuki przetrwania: zarabia pieniądze handlując z rosyjskimi żołnierzami; zdobywa całkowicie nowe dlań doświadczenia. Droga bohaterów wiedzie przez Polskę, Ukrainę i Związek Radziecki. Ich oczami oglądamy świat, który próbuje otrząsnąć się ze skutków wojny. Dla Primo roczna niemal tułaczka jest w istocie czasem bolesną, przede wszystkim jednak oczyszczającą wędrówką w głąb samego siebie, odkrywaniem najskrytszych pokładów świadomości i podświadomości. Jej ostatnim etapem jest próba opisania doznanych doświadczeń również w imieniu tych, których pochłonęła wojna.