Dramat 2022

Plemię tajwańskich Atayalów od pokoleń dba o to, by ich kultura nie zginęła. Plemienną tradycję podtrzymuje Gaga, zbiór zasad i przekonań, które wyznaczają sposób życia społeczności, określają jego rytm i filozofię, niekłócącą się z religią chrześcijańską. Osadzenie w porządku rzeczy, fundamenty codziennych rytuałów, waga duchowości – to wszystko łączy się w idei Gaga. Jednak w modernizującym się świecie możliwość przetrwania tej tradycji stoi pod znakiem zapytania.

W swoim najnowszym filmie Albert Serra wyrusza na Tahiti, którego pejzaże przypominają lunatyczną krainę, przestrzeń z pogranicza słodkiego marzenia sennego i dusznego koszmaru. Pacifiction obezwładnia już od pierwszej sceny – długiego travellingu przedstawiającego rozgrzane do czerwoności niebo nad oceanem i portem pełnym kontenerowców. Ich przytłaczająca obecność jest jednym z łączników polinezyjskiej wyspy ze światem naszej cywilizacji. A może raczej czegoś, co z niej pozostało. Przewodnikiem po tym raju utraconym jest De Roller (Benoît Magimel), Wysoki Komisarz Republiki zarządzający archipelagiem w imieniu francuskich władz. Ubrany niczym Fitzcarraldo w nieskazitelnie biały garnitur, dużo mówi i stara się być skutecznym pośrednikiem między imperium a miejscową ludnością, wśród której zaczyna krążyć plotka o powrocie wciąż żywego w Polinezji koszmaru – wznowieniu prowadzonych przez Francję prób nuklearnych. Pacifiction to kino totalne i hipnotyzujące. Podobnie jak cała twórczość katalońskiego reżysera przesiąknięte jest ironią, gorzkim romantyzmem oraz atmosferą dekadencji. Historia pełna jest filmowych nawiązań (m.in. do Fassbindera i F. F. Coppoli) i ma formę egzystencjalno-politycznego, chandlerowskiego z ducha kryminału.

Mała dziewczynka cierpi na bezsenność. Matka jest artystką. Pies ma na imię Marcel. Mała dziewczynka namiętnie kocha swoją matkę, ale jej matka kocha Marcela bardziej niż cokolwiek innego. Czy nieprzewidziane wydarzenie pozwoli na ponowne połączenie tych łańcuchów miłości?

Pogańska tradycja w wiosce z głębi Portugalii pozostawia bolesne ślady w grupie młodych nastolatków. Dwadzieścia pięć lat później, kiedy ponownie się spotykają, przeszłość powraca i zaczyna się tragedia.

W nocy z 5 na 6 grudnia 1986 roku Malik Oussekine (Adam Amara) zmarł w wyniku interwencji policji, a Paryżem wstrząsały studenckie demonstracje przeciwko nowej reformie edukacji. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych jest tym bardziej skłonne do wyciszenia tej sprawy, że tej samej nocy policjant zabił innego Francuza pochodzenia algierskiego.

Przedmieście Stambułu, które wraz ze wzrostem wartości nieruchomości staje się coraz bardziej niepewne. Kwiecista dzielnica, porośnięta drzewami i ogrodami, z której z jednej strony widać Cieśninę Bosfor, a z drugiej drapacze chmur z oślepiającymi refleksami. Tu kwitła miłość z dzieciństwa: Rüstema i Aslı. Teraz Aslı jest pochłonięty przygotowaniami do ślubu, ale ich życie przybrało inny obrót niż to, o jakim marzyli. To opowieść o miłości i walce rozsianej pomiędzy zmarłymi, intrygami finansowymi, gangami narkotykowymi i mafią...

Annę (Julie Gayet), aktorkę po pięćdziesiątce, zostawia mąż Antoine (Benjamin Biolay), reżyser teatralny. Gotowa zrobić wszystko, by go nie stracić, posuwa się nawet do przybrania wyglądu młodej kobiety, z którą ma romans. Ale ta podwójna gra, między dramatem a fantazją, może obrócić się przeciwko niej…

W sierpniu 1914 roku czworo osieroconych chłopców w wieku od 10 do 15 lat: Lucien (Loup Pinard), Luigi (Mathys Gros), Lucas (Tom Castaing) i Ludwig (Léonard Fauquet), przebywało w opactwie w Valencourt w Pikardii. Gdy wybuchła I wojna światowa, zostali odizolowani od swoich towarzyszy, za liniami wroga. W próbie przedostania się do Szwajcarii dołączy do nich Luce (Paloma Lebeaut), dziewczyna porzucona przez rodziców, i spotkają wielu ludzi dotkniętych wojną...

Céline Mauge, znana aktorka, zostaje zatrudniona przez znanego reżysera Milana Zodowskiego (Philippe Rebbot) do nakręcenia filmu w Saint-Pierre et Miquelon, o którym prawie nic nie wie. Kiedy pojawia się na miejscu, w zespole jest tylko jeden inżynier dźwięku i jeden kierownik sceny, a Milan uparcie odmawia opuszczenia szopy, w której się zamknął, aby „tworzyć”...

Royan, 2011. Gdy upalne lato przedłuża się, dwaj młodzi bracia, Tony i Noé, grają w grę śmierci i przypadku. Aż do wypadku, który zmieni ich życie na zawsze. Dziesięć lat później, będąc teraz młodymi dorosłymi, wracają do Royan i krzyżują ścieżki z Cassandre, ukochaną z dzieciństwa. Ale bracia przez cały ten czas skrywali tajemnicę...