Amerykańska aktorka, modelka i producentka. Urodziła się w Meadville w stanie Pensylwania. W filmie zadebiutowała w roku 1980, a szerszą popularność zdobyła w 1990 roku dzięki udziałowi w filmie science-fiction Pamięć absolutna. Status gwiazdy przyniosła jej główna rola w thrillerze Nagi instynkt w 1992 roku (za tę rolę otrzymała nominację do Złotego Globu). Jedną z najważniejszych w jej karierze była rola Ginger w filmie Kasyno z 1995 roku w reżyserii Martina Scorsese (Złoty Glob i nominacja do Oscara). Urodziła się w miasteczku Meadville w stanie Pensylwania jako drugie z czworga dzieci Joego Stone'a, robotnika, i Dorothy, gospodyni domowej (rodzeństwo: starszy brat Michael, młodszy brat Patrick, siostra Kelly). Ze względu na wysoki iloraz inteligencji (154 IQ) władze szkolnego okręgu Saegetown nalegały na przyspieszenie edukacji Sharon. Do szkoły zaczęła chodzić w wieku 5 lat. Po ukończeniu szkoły elementarnej uczyła się w liceum Saegertown (Saegertown High School). W 1973 roku, będąc jeszcze w szkole średniej, zaczęła brać udział w zajęciach na Edinboro University of Pennsylvania - wybrała tam literaturoznawstwo; później, jako drugi główny przedmiot studiów, obrała architekturę nowożytną. Już w szkole średniej deklarowała, że zajmie miejsce Marilyn Monroe. Występowała w szkolnych przedstawienia teatralnych. Według Richarda Bakera, ówczesnego zastępcy dyrektora liceum w Saegertown, Na scenie od początku robiła wrażenie bardzo pewnej siebie, miała w sobie tę jakąś iskrę. Nic jednak nie wskazywało na to, że wyrośnie z niej najseksowniejsza gwiazda światowego kina. Przez myśl mi to nie przeszło. W 1975 wystartowała w okręgowym konkursie piękności i wzięła udział w wyborach "Miss Pensylwanii". Nie zajęła w nich żadnego punktowanego miejsca; jeden z jurorów zasugerował jednak, że powinna zacząć karierę modelki. W efekcie pod koniec 1976 roku została modelką Agencji Modelek Eileen Ford w Nowym Jorku. Kariery modelki Sharon Stone nie wspominała najlepiej: Poddano mnie ścisłemu reżimowi. Nie pozwalano przynieść do mieszkania nawet butelki wody sodowej. Pić wolno mi było tylko czystą wodę, a jeść wyłącznie krakersy. Cóż, byłam tęgą wiejską dziewuchą, a one próbowały zbić ze mnie cały ten tłuszcz. (...) Nareszcie zaczęłam brać udział w pokazach; najpierw wynajęłam mieszkanie w śródmieściu Nowego Jorku, a potem przeniosłam się do Europy - w dalszym ciągu pracowałam na wybiegu. Tam, we Włoszech, tak mnie prześladowali miejscowi playboye, że w końcu zadałam sobie pytanie: Czy ja naprawdę muszę to robić? Spakowałam manatki i wróciłam do Nowego Jorku, by stanąć w długiej kolejce do filmu Woody'ego Allena. Wystąpiła w kilkudziesięciu reklamówkach, m.in. Burger Kinga i Maybelline. Zarobione pieniądze inwestowała w kursy aktorskie. W 1979 roku zrezygnowała z pracy modelki i zamieszkała w Los Angeles. W 1980 zadebiutowała w filmie - pojawiła się jako "piękna dziewczyna w pociągu" w filmie Wspomnienia z gwiezdnego pyłu w reżyserii Woody'ego Allena. Nie wypowiedziała ani jednego słowa, całowała tylko głównego bohatera Sandy'ego Batesa (granego przez samego Allena) przez szybę wagonu. Rok później zagrała w Śmiertelnym błogosławieństwie Wesa Cravena. Wcieliła się w nim w postać modelki-narkomanki, którą śledzi psychopatyczny morderca. Zauważona w filmie Allena przez francuskiego reżysera Claude'a Leloucha zagrała epizodyczną rolę w jego dramacie Jedni i drudzy. Cały czas podnosiła swoje kwalifikacje aktorskie - brała udział w Warsztatach Aktorskich Tracy Roberts i Warsztatach Improwizacji Komediowej Harveya Lembecka. Pobierała prywatne lekcje u Allana Richa. W 1983 roku miała zagrać pierwszoplanową rolę Cathy St. Marie, pięknej żony znanego gracza baseballa, w serialu Bay City Blues, jednak plany te nie zostały zrealizowane. Po raz pierwszy zwróciła na siebie uwagę krytyków w filmie Różnice nie do pogodzenia (1984), gdzie zagrała początkującą gwiazdeczkę filmową, która rozbija małżeństwo głównych bohaterów. Za rolę tę Sharon Stone otrzymała sporo przychylnych recenzji; była to jej najlepiej przyjęta przez krytyków rola w latach 80. XX wieku. Sama aktorka stwierdziła później: Film wydawał mi się szalenie zabawny, a praca nad nim sprawiała prawdziwą przyjemność. Otrzymałam za tę rolę mnóstwo gratulacji i pochwał, zebrałam wspaniałe recenzje, szkoda tylko, że w tym właśnie czasie źle pokierowano moją karierę. Popełniono błędy, które kosztowały mnie wiele lat pracy w różnych parszywych filmach. Po występie w filmie telewizyjnym Gra o wszystko w Las Vegas wyjechała do Zimbabwe, gdzie miano kręcić nową adaptację powieści H. Ridera Haggarda Kopalnie króla Salomona. Zdjęcia rozpoczęły się 6 stycznia 1985 roku. Od razu postanowiono nakręcić dwa filmy - obok Kopalni króla Salomona realizowano jego kontynuację zatytułowaną Allan Quatermain i zaginione miasto złota. Stone wcieliła się w postać Jasse Huston, która - szukając swojego ojca, zaginionego w Afryce profesora archeologii - wynajmuje łowcę przygód, Allana Quatermaina, granego przez Richarda Chamberlaina. Scenariusze obu filmów okazały się kiepskie; poza tym ekipa filmowa miała do czynienia z licznymi problemami: niepokojami politycznymi w Zimbabwe, nienotowanymi od dawna gwałtownymi burzami, wiszącą nad filmowcami groźbą malarii. Stone nie wspominała najlepiej okresu spędzonego w Afryce: Wiem, że zachowywałam się jak jędza. Ale gdy się weźmie pod uwagę, że straciłam rok życia w Afryce, i to tylko po to, żeby się pokazać w czymś takim jak "Kopalnie króla Salomona" i "Allan Quatermain" to chyba miałam prawo być wkurzona.... Za rolę w Allanie Quatermainie... otrzymała pierwszą w swojej karierze nominację do Złotej Maliny w kategorii "najgorsza aktorka". Po powrocie do Stanów Zjednoczonych życie zawodowe Sharon Stone nie wyglądało najlepiej. Zgłosiła swoją kandydaturę do głównej roli w Fatalnym zauroczeniu, jednak nie została dopuszczona nawet do przesłuchania. Nie udało się jej zagrać ani reporterki Vicki Vale w Batmanie (rola ta przypadła Kim Basinger), ani Breathless Mahoney w Dicku Tracym (tę rolę zagrała Madonna). W 1986 wystąpiła w nietypowej dla siebie roli kompozytora i wykonawcy muzyki filmowej w Parting Glances (piosenki Obsession i Slow Down). Mimo trudności, starała się występować w możliwie największej liczbie filmów; spośród nich na uwagę zasługuje popularna komedia Akademia policyjna 4 (1987), Nico (1988, ekranowy debiut Stevena Seagala) oraz film sensacyjny Szalony Jackson (1988), którego producentem był Joel Silver (mający na koncie sukcesy m.in. Zabójczej broni i Szklanej pułapki). Po roli Casey Cantrell w Łzach w deszczu (1988) otrzymała tak zjadliwe recenzje, że wiele znanych osób nadesłało jej pocieszające listy, kwiaty i podarunki. Dostrzeżona została przez krytykę i publiczność dopiero w 1990, w filmie science-fiction Pamięć absolutna, gdzie grała obok Arnolda Schwarzeneggera. Początkowo chciała odrzucić ofertę zagrania w tym filmie, jednak przekonało ją nazwisko reżysera Paula Verhoevena. W ramach przygotowań do roli Lori uczyła się taekwondo. W lipcu 1990 roku jej zdjęcia pojawiły w Playboyu; Stone twierdziła, że zgodziła się na rozbieraną sesję jedynie ze względów finansowych. Według relacji fotografa Phillipa Dixona Miała pomysły bardziej ryzykowne od moich. Potrafiła wspiąć się na wąską drabinę w kilkunastocentymetrowych szpilkach. Poza nimi miała na sobie już tylko majteczki. Dwanaście metrów wysokości, a ona bez mrugnięcia okiem wdrapała się aż na sam szczyt! Zrobiła wszystko, bylebyśmy odnieśli sukces. Pozowała jak profesjonalistka. W ciągu dwóch lat po sukcesie Pamięci absolutnej Sharon Stone zagrała w pięciu niskobudżetowych filmach. Prawdziwym przełomem w jej karierze stała się rola biseksualnej pisarki Catherine Tramell w Nagim instynkcie Paula Verhoevena w 1992 roku. Do historii przeszła scena przesłuchania, kiedy założyła nogę na nogę. Stone została doceniona przez krytykę (m.in. nominacje do Złotego Globu i Saturna), ale także okrzyknięto ją symbolem seksu (m.in. MTV przyznało jej tytuł "Najatrakcyjniejszej Kobiety Roku 1993"). Jedną z najważniejszych w jej karierze była rola Ginger w filmie Kasyno w reżyserii Martina Scorsese w 1995 roku; w 1996 za tę rolę otrzymała Złoty Glob oraz nominację do Oscara w kategorii "najlepsza aktorka". W 1995 roku debiutowała jako producentka filmem Szybcy i martwi, w reżyserii Sama Raimiego. Zagrała w nim też rolę Ellen, chcącej zemścić się na Herodzie, granym przez Gene'a Hackmana szeryfie miasteczka Redemption. Stone za rolę w Szybkich i martwych zdobyła nominację do nagrody Saturna w kategorii "najlepsza aktorka". Pod koniec lat 90. XX wieku Sharon Stone była dwukrotnie nominowana do Złotego Globu - po raz pierwszy w kategorii "najlepsza aktorka drugoplanowa" za rolę w Potężnym i szlachetnym ekranizacji powieści Rodmana Philbricka, po raz drugi w kategorii "najlepsza aktorka w musicalu lub komedii" za rolę w Muzie Alberta Brooksa, gdzie obok Stone i samego reżysera wystąpiła Andie MacDowell. Role we wspomnianych filmach przeplatała słabszymi występami. W 1994 roku za rolę w Sliverze otrzymała drugą w karierze nominację do Złotej Maliny; za rolę w sensacyjnym Specjaliście, w którym partnerował jej Sylvester Stallone, zdobyła aż dwie te wątpliwej jakości nagrody - w kategorii "najgorsza aktorka" (także za film Na rozstaju) i "najgorszy duet filmowy". Kolejne filmy również spotkały się z chłodnym przyjęciem krytyki; role w remaku Widma Henri-Georgesa Clouzota zatytułowanym Diabolique, dramacie Cena nadziei w reżyserii Bruce'a Beresforda oraz thrillerze Gloria przyniosły jej następne nominacje do Złotych Malin. W 2000 roku po raz pierwszy od dwunastu lat wystąpiła w filmie telewizyjnym; była to rola produkcja HBO zatytułowana Gdyby ściany mogły mówić 2, określana przez krytykę mianem pornograficznej. Rola lesbijki Fran przyniosła jej nagrodę organizacji Human Rights Campaign, walczącej o prawa mniejszości seksualnych. W 2004 roku wróciła do ról kinowych, występując w filmie Kobieta-Kot, który okazał się artystyczną i komercyjną porażką. Rok 2005 należał do udanych w karierze Stone. Zagrała w Broken Flowers Jima Jarmusha, zbierając za ten występ pochlebne recenzje; otrzymała także nagrodę specjalną za wkład w rozwój światowego kina na Festiwalu Filmowym w Karlowych Warach. W 2006 roku wystąpiła w oczekiwanym remaku Nagiego instynktu. Nagi instynkt 2 nie przyniósł spodziewanych zysków (39 milionów dolarów przy budżecie w wysokości 70 milionów), został surowo oceniony przez krytyków, a Stone przyniósł drugą w karierze Złotą Malinę. Stone angażuje się w działalność charytatywną, propaguje ideę adopcji, wspiera Ruch Obrony Praw Człowieka oraz walczy o prawa mniejszości homoseksualnych. Niektóre źródła - podają, że jej pierwszym mężem był George Englund Jr, syn aktorki Cloris Leachman. Nie wspomina o tym małżeństwie Douglas Thompson, autor biografii Sharon Stone. Strona internetowa sharonstoneforum.com wymienia jedynie dwóch mężów aktorki: Michaela Grennburga i Phila Bronsteina. 18 sierpnia 1984 roku w Erie Sharon Stone poślubiła Michaela Grennburga, producenta serialu MacGyver. 26 października 1986 Grennburg wyprowadził się z ich mieszkania; rozwiedli się 20 stycznia 1987. Na początku lat 90. była związana z Dwightem Yoakamem, amerykańskim muzykiem i aktorem, a w latach 1993-1994 z producentem filmowym Williamem J. MacDonaldem. 14 lutego 1998 roku wyszła za mąż za Phila Bronsteina, wydawcę prasowego. Kolejne małżeństwo Stone zakończyło się rozwodem (29 stycznia 2004 roku). Sharon Stone ma trzech adoptowanych synów - są nimi: Ron Joseph Bronstein, urodzony i adoptowany w 2000 roku, Laird Vonne Stone, urodzony i adoptowany w 2005 roku, Quinn, urodzony i adoptowany w 2006 roku.