Christian Jean-Marie Clavier – aktor, scenarzysta, współtwórca legendarnej, francuskiej trupy teatralnej Le Splendid, przyszedł na świat 6 maja 1952 roku w Paryżu (Francja). Polskim widzom znany głównie z filmowych serii „Goście, goście”, „Asterix i Obelix” czy „Za jakie grzechy, dobry Boże!”. Jest synem laryngologa i gospodyni domowej. Ma siostrę, która została nauczycielką i młodszego brata, Stéphane'a (reżyser i scenarzysta). Jako nastolatek zaprzyjaźnił się z późniejszymi prezydentami Francji – François Hollande'em i Nicolasem Sarkozym. Clavier uczył się w liceum im. Pasteura w Neuilly-sur-Seine (Francja), gdzie poznał Thierry'ego Lhermitte'a i Michela Blanca. Razem uczęszczali na lekcje aktorstwa do Tsilli Chelton. Po maturze Christian rozpoczął studia w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu, które po kilku miesiącach przerwał. Następnie skupił się na występach teatralnych z trupą Le Splendid, która została założona w latach 70. przez Claviera, Michela Blanca, Gérarda Jugnota, Thierry'ego Lhermitte, Josiane Balasko i Marie-Anne Chazel. Na dużym ekranie artysta debiutował w 1973 roku w komedii Jacquesa Doillona, Alaina Resnaisa i Jeana Roucha, „L'A 01”, opartej na komiksie legendarnego francuskiego rysownika Gébé. W 1976 wspólnie z Le Splendid wystawił przedstawienie „Amour, coquillages et crustace's”. Dwa lata później Yves Rousset-Rouard (prywatnie wuj Claviera) zaproponował filmową adaptację tej sztuki. W 1978 obraz trafił do kin pod tytułem „Les Bronzés”, uzyskując kasowy przychód z 2,5 milionową publicznością. Reżyserował go Patrice Leconte. Film opowiadający o wakacjach kilkorga znajomych w kurorcie na Wybrzeżu Kości Słoniowej we Francji zyskał status kultowego. Rok później nakręcono drugą część o tytule „Slalom niespecjalny” (również w reżyserii Leconte'a), tym razem z fabułą osadzoną w alpejskim kurorcie. W 1982 roku Christian Clavier po raz pierwszy zagrał u Jeana-Marie Poiré w komedii „Święty Mikołaj to śmieć”. Wcielił się w transwestytę, który trafia do biura telefonu zaufania. Przed premierą obrazu jego dystrybutorzy mieli problem z promującym go plakatem – w Paryżu odmówiono wynajęcia powierzchni reklamowych, gdyż tytuł filmu uznano za politycznie niepoprawny. W latach 80. aktor kontynuował współpracę z Poiré – zagrał w wyreżyserowanych przez niego „Dziadek organizuje partyzantkę” czy „Zatańczyć twista w Moskwie”. Lata 90. Clavier rozpoczął od udziału w komedii „Operacja Corned Beef”. Aktor po raz pierwszy miał okazję zagrać u boku Jeana Reno. Dwa lata później wystąpił w filmie Gérarda Oury'ego „Żądza pieniądza”, o przygodach Urbaina (Christian Clavier) i jego babki Zezette (Tsilla Chelton), którzy próbują wywieźć złoto w sztabach do Szwajcarii, aby uniknąć płacenia podatków. W tym samym roku Clavier po raz kolejny stworzył duet z Jeanem Reno w obsypanej nominacjami do Cezara komedii „Goście, goście”. Statuetkę otrzymała ostatecznie Valérie Lemercier za najlepszą rolę drugoplanową. Co ciekawe, aktorka odmówiła udziału w drugiej części produkcji, tłumacząc, że scenariusz wydał jej się nieciekawy. W 2008 roku gazeta „Le Monde” w jednym z artykułów o Lemercier napisała, że ta nie chciała ponownie wcielić się w postać Béatrice de Montmirail, gdyż podczas kręcenia części pierwszej reżyser filmu, Jean-Marie Poiré, i duet Reno & Clavier cały czas z niej kpili. Podczas kręcenia „Goście, goście III: Rewolucja” aktorka wyraziła żal, że produkcja nie zaproponowała jej udziału w obrazie. Clavier tłumaczył, że nie rozmawiał z Valérie na temat współpracy, bo sądził, iż ta odmówi. W 1995 aktor stworzył duet z Gerardem Depardieu w obrazie „Anioł stróż”. Film ten ma dziś we Francji status kultowego, mimo że po premierze zyskał mieszane recenzje krytyków. Rok później Clavier założył firmę producencką Ouille Productions, która istnieje do dziś. W 1999 zagrał w „Asterix i Obelix kontra Cezar” Claude'a Zidi na podstawie komiksu duetu Goscinny & Uderzo. Trzy lata później powtórzył swoją rolę w produkcji „Asterix i Obelix: Misja Kleopatra”. W tym samym roku wcielił się w tytułową postać w miniserialu kostiumowym „Napoleon”, nominowanym do nagród Emmy. W kolejnych latach można go było zobaczyć w takich produkcjach jak „Grunt to rodzinka”, „Rodziny się nie wybiera” (był również reżyserem i współscenarzystą filmu) czy „Ciało pedagogiczne”. W 2014 roku zagrał ojca czterech córek w komedii Philippe'a de Chauverona, która była hitem kasowym francuskiego box-office'u – „Za jakie grzechy, dobry Boże!”. Później wcielił się w lekarza w „Gdybym była chłopcem” oraz detektywa w „Tajemnicach Saint-Tropez”. Prywatnie Clavier w latach 1976–2001 był związany z aktorką Marie-Anne Chazel (niezapomniana Ginette z filmu „Goście, goście”). Mimo rozstania oboje do dziś pozostają w dobrych relacjach i zdarza im się współpracować przy wspólnych projektach filmowych czy teatralnych. Wbrew powszechnej opinii para nigdy nie wzięła ślubu. Sam Clavier przyznał, że oświadczał się partnerce dwa razy, ale ta za każdym razem mu odmawiała. W 1983 roku doczekali się córki Margot, która zajmuje się pracą humanitarną. W 1999 Clavier i Chazel oczekiwali narodzin drugiego dziecka, jednak aktorka poroniła. W 2004 roku artysta związał się z makijażystką Isabelle de Araujo, którą poznał na planie produkcji „Grunt to rodzinka”. Christian Clavier dwukrotnie (w 2007 i 2012 roku) wspierał Nicolasa Sarkozy'ego w wyborach prezydenckich. Kilka lat temu zamieszkał w Anglii. Kiedy zarzucono mu, że zrobił to, aby uniknąć płacenia tzw. podatku dla najbogatszych, ten zdecydowanie zaprzeczył. Jego agent wyjaśnił, że aktor miał już dość ataków wymierzonych w jego osobę związanych z przyjaźnią, która łączy go z Nicolasem Sarkozym, stąd jego decyzja o przeprowadzce.