Aktywność

Serial bardzo przyzwoicie się ogląda. Nie ma zbędnych dłużyzn. Główny bohater bardzo wyrazisty. Bezkompromisowy i często brutalny. Podtytuł piwo i krew jest bardzo trafiony, bo tego i tego nie brakuje.

Pomysł na odgrzewanie znanych franczyz widzę zostaje realizowany. Tylko po co? Filmy są świetne i jak ktoś chce sprawdzić jakie wątki pominięto niech sięgnie do książek. Ale nie, lepiej zróbmy serial i odcinajmy kupony, niż stworzyć coś nowego. Tak samo to ma miejsce z serialem LotR od Amazona, który po pierwszym sezonie nie zachęca do dalszego oglądania, wiem inna linia czasowa, ale i tak…

Bardzo nierówny poziom poszczególnych odcinków. Lekki dreszczyk, klimatem niektóre produkcję przypominają Dom Grozy, zwłaszcza odcinek o malarzach. Wygląda to trochę jak zlepek etiud studenckich na zaliczenie. Nie powala, ale jako odskocznię można obejrzeć.

Film zdecydowanie za długi. Z czasem zaczyna przynudzać. Żadna postać nie wybija się przed szereg. No może Namor i jego historia to najjaśniejsza część produkcji. Wrzucenie IronHeart do filmu za bardzo niczemu nie służy, po za oczywiście wyjściu Namora i jego ludu z ukrycia i jako zalążek dla młodych Avengers jak np. ms Marvel znana z serialu, bo jeśli to ma być nowy IronMan to ja podziękuję. Brak RDJ w serii będzie mocno odczuwalny w kolejnych produkcjach ze stajni Marvela. I raczej nic już nie przebije sukcesu Endgame. Scena po napisach też raczej na siłę pragnąca utrzymać przy życiu legendę T’chali. Ładny ukłon w stronę aktora podobnie w przypadku Stana Lee i napisu kochamy Cię 3000, że logo Marvela jest poświęcone jego występom w serii i jest bez charakterystycznej muzyki w ciszy. MCU powoli zjada własny ogon własnego sukcesu.

Nic nadzwyczajnego. Taka trochę historia Kopciuszka marząca o lepszym świecie. Znajduje swojego księcia, który załatwia jej na koniec szansę życia. Z naszej perspektywy narodowej irytuje fakt dość głupich i obraźliwych żartów o Polakach z ust kucharza aspirującego do roli stand-upera. Scenarzyście ktoś z naszych chyba musiał podpaść.

Horror? Strasznie długi. Strasznie nudny.

Świetny słodko-gorzki film o dojrzewaniu.

Uwielbiam. Super zabawa dla całej rodziny!

Totalnie zbędne odgrzany kotlet, który nomen omen naszedł zielona warstwą pleśni. Nie mam pojęcia po co to było. Chyba tylko szarpnięcie się na kasę, bo to 'Matrix'. Dajcie żyć. Ok początek był obiecujący, ale jak dużo osób mam te same odczucia o spadku formy w czasie kolejnych minut seansu. Jest dużo easter eggow, nawiązań i często człowiek łapie się na tym że uśmiecha się półgębkiem do siebie wspominając dawne części. Ale to tylko tyle. Sam film nie zrobi furory jak 1 część. Tam był jakiś przekaz do ludu. O tym czym może się skończyć nasz konsumpcjonizm. Niszczenie planety. Etc. Tutaj mamy typowe love story ot co. W dodatku w typowym przedstawieniu świata w bezpiecznym kluczu żółty-niebieski. Brakowało mi zielonego, zgniłego filtra. Tej pulsującej muzyki w tle. Napięcia. Tutaj nawet sceny walki są nudne, opatrzył się już człek na wiele i tutaj nie było nic odkrywczego, tak jak wspominany też w 4 w glorii 'bullet time'. Ten film mam wrażenie powstał jako pomnik dla trylogii. A nie jako odrębny byt. Miał chyba bardziej za zadanie przypomnieć ludziom 1 część ( dla mnie najlepszą) i tyle. 1 Matrix zawsze będzie czymś co w tamtym czasie zrobiło dużo szumy w kinematografii i do czego ludzie będą chcieli wracać. Bo warto sprawdzić jak głęboka jest królicza nora. Oby już nie powstała kolejna część. Oby już odłączyli Neo i Trinity z Matrixa definitywnie.

Te 9 sezonów to cudowna podróż przez ludzkie życie. Przyjaźń, miłość, zdradę, złamane serce, wsparcie, wybaczenie. Śmieszy i wzrusza. Ktoś kto odpuścił sobie oglądanie po kilku odcinkach 1 sezonu wiele straci. To było fenomenalne. That was she said.