Dogville 2003

Ścisła topka najlepszych filmów XXI wieku.Radzę przed seansem poczytać o czym.Może wywołać spory szok.Ten film robi pranie mózgu.

Znakomity od strony formalnej. Sceneria teatru – budynki bez ścian, czarne lub białe tło akcji, szczekający pies narysowany na podłodze, zamknięcie akcji w jednym miejscu itd. To wszystko mnie kupiło – pozwoliło działać wyobraźni. Co do treści to prawdziwy film psychologiczny. Szkoda tylko, że von Trier tym razem nie poszedł tak daleko jak w „Przełamując fale” i trochę zdystansował od gęstniejącej atmosfery. Poczułem mały niedosyt. Nie przekonała mnie Kidman, mimo że nie można mieć do niej żadnych zastrzeżeń, zresztą tak jak do całej obsady.

7/10

Niezły film – Oryginalny pomysł i dobre aktorstwo 8/10

Nie spodziewałam się aż tak infantylnej filozofii. Film b. prosty, wszystko podane na tacy przez narratora. Niekonsekwencja w skąpej scenografii. Aktorstwo na+

Trier – Trier nie jest moim ulubionym reżyserem, jednak ten film uważam za naprawdę dobry. Do plusów zaliczę dobrą grę aktorską i dobra historię z całkiem zaskakującym zaskoczeniem, do minusów: historia była momentami nudnawa, a narrator wypowiadał się zbyt często. Duży minus tego obrazu to sposób przedstawienia historii, mamy tu miejsce akcji, które jest jakby sceną teatru, mamy więc teatr w kinie, niby coś nowego, ale do mnie nie przemawia. Dodatkowo nigdy do mnie nie przemówią zdjęcia kamerą amatorską. Podsumowując plusy i minusy 7/10