Biutiful 2010

To nie pora na umieranie – Ciężko jest przedwcześnie umierać i to ze świadomością, że nie załatwiłeś tylu spraw!! Zostawić dzieci, wiedząc, że ich matka nie jest zdolna do opieki nad nimi. Jeszcze przez chwilę myśleć, że pomagasz innym, że to co robisz, ma jakiś sens, po czym okazuje się, że tylko zaszkodziłeś. Ech życie !!!
Film okrutnie realistyczny, poruszający. na długo zostaje w pamięci. Świetna kreacja Javiera Bardema, za którą otrzymał nominację do Oscara.

Niesamowity klimat i znakomite kreacje aktorskie. Psychodeliczny, zepsuty, a jednocześnie wzruszający. Kiedy zmienia się tempo filmu, kadry – również. Javier Bardem jak zawsze genialnie. Pozycja obowiązkowa.

Piękne rzygi, slumsy, uzależnienie, strach, wierzenia, trupy, nowotwory i zniszczone związki. Niech ktoś powie, że życie jest piękne to mu JEBNĘ w ryj. |Uxbal|

Szare życie biedoty hiszpańskiej. Nie jest to szczyt, jeśli chodzi o Inarritu. Chwilami nuży, ale generalnie dobry i konkretny.

Genialny – Trzeba się uzbroić w dużo czasu i cierpliwości, aby przebrnąć przez ten film, ale opłaca się. Kilka krótkich scen czyni z filmu niemal dzieło sztuki, ale one miały sens trzeba obejrzeć cały, nadmiernie rozciągnięty film. Iñárritu dba o takie szczegóły jak odgłos bicia serca córki, kiedy przytula się do ojca, przelotne ujęcia w lustrach itp. Bardzo smutny ale jednak zakończenie niesie jakąś iskierkę pozytywnego przesłania. Dla mnie 9/10