Nie opuszczaj mnie

Możliwe spojlery
To samo mi przyszło na myśl, dlaczego nie spróbowali uciec. Jeśli miłość ich naprawdę była tak wielka, to dlaczego o nią nie walczyli (może te bransoletki jakiś GPS miały)? rozumiem, że liczyli na odroczenie, ale potem jak gdyby nigdy nic – się poddali. Bez żadnej ucieczki. Szkoda.
Kolejnym minusem jest początek filmu – pokazanie Tommy’ego na sali operacyjnej zapobiegło zainteresowaniu widza wizytą u Madame.
No i jeszcze (w sumie to nie minus) żałuję, że nie rozbudowano roli Sally Hawkins. Widać, że znakomicie wczuła się w swoją rolę.
No i minusów tyle.

Plusów natomiast jest tak dużo, że ciężko wymienić wszystkie, ale spróbuję te najważniejsze:
- przede wszystkim obsada: kiedyś oglądałem filmy z Keirą Knightley, a teraz troszeczkę obniżyła poziom niestety, ale za to tutaj mamy genialną Carey Mulligan (dziewczyna ma ogromny talent), wspomnianą panią Hawkins oraz Andrew Garfielda, którego ostatnie role mnie częściej irytowały, ale tutaj wrócił do formy, jaką chociażby można było zobaczyć w "Chłopcu A";
- muzyka – idealnie komponuje się w fabułę filmu;
- historia, która porusza i wzrusza.

Reasumując, film nakarmił moją duszę, ale czuję lekki niedosyt, który mam nadzieję zapełni książka, na której oparto film.

Te historia to wlasnie odroznia od shitowego The Island, ze "nie probowali uciekac", scislej mowiac jakby nie brali pod uwage takiej ewentualnosci; i tu wierze, ze byla to jakby metafora – w koncowym monologu gl Bohaterka zastanawia s czy los dawcow i "biorcow" s jakos diametralnie rozni. "Spelnienie" ma wiec byc tym czym smierc jest dla "normalnych obywateli", czyli koncem wszystkiego; innymi slowy, tak czy siak, zycie ucieka nam przez palce:

"spieszmy sie kochac ludzi
tak szybko odchodza"

Jan Twardowski