Django

Tarantina syf c.d. – Ten film do momentu kiepskiej strzelanki w posiadłości plantatora naprawdę daje radę no ale cóż Tarantino ostatnio zadziwia swoją głupotą twórczą a już myślałem, że w końcu doczekałem znakomitego powrotu a tu kolejny zawód i stracone prawie 3 godziny z życia. Nie logiczny występek Szulca i żenująca strzelanka z krwią która tryska na lewo i prawo i to jeszcze w hektolitrach przypominająca swą konsystencją zabarwioną wodę i dodatkowo te idiotyczne wstawki z zachowań ludzkich jak zakrywanie uszu przed wybuchem a po, daremne poklaskiwanie Djangowi a jego taniec koniem to już mistrzostwo strasznego kiczu i żenuły. Puknij się w ten pusty łeb panie tarantino.

Wielu się zachwyca tym filmem. Ale cały czas siedzą w willi i Leonardo DiCaprio popija drinka słomką gadając rzeczy niekoniecznie istotne. Nie zafascynowało mnie to dzieło. Samuel L. Jackson też nie zaświecił. Jednakże na plus zaliczam scenę z graną na fortepianie bagatelą "Dla Elizy" Ludwiga van Beethovena i epizod Quentina Tarantino jako pracownika kopalni. Nie porywa mnie teraz i nawet i za 50 lat mnie nie będzie "Django" powalał. Płytki, miałki, banalny.

Zemsta jest słodka. Uwielbiam filmy z zemstą w tle. Pojechany film, no ale czego innego mogłem się spodziewać po moim ulubionym reżyserze. O aktorstwie to już nawet nie będę wspominał

dla mnie petarda – Cały Quentin. Świetny scenariusz, doskonali aktorzy z cudownym Waltzem którego każda rola przykuwa uwagę. Przerysowane sceny z bronią w odpowiedni sposób dają do myślenia a cały film to niepomierna rozrywka i happy endem.

B.dobre aktorstwo (nie poznałam Samuela).Zaskoczył mnie Tarantino zabiciem 1 z postaci.O niewolnictwie, zemsta+odbicie ukochanej;czarni nie lepsi dla swoich.