Lokator

Przerażające hałasy oto problem uciążliwych sąsiadów :) – Film jest naprawdę pokręcony. Polański i ta jego schiza przerażają mnie doszczętnie . Ale nie zmienia to faktu , że jest to kawałek naprawdę dobrego kina.

Dobre odwzorowanie książki. Plus schizowy Polański bijący małe dzieci:o

Zmieniłem właśnie ocenę z 9 na 10. właśnie sobie odświeżyłem. Film jest IDEALNY. Właściwie nie wiem do czego się można doczepić? Wszystkie kanony filmu zachowane, czyli obsada, zdjęcia, właściwa scenografia, oczywiście scenariusz no i to co jest w filmie najważniejsze, klimat i budowanie emocji i do tego wielkie zaskoczenie. Czego chcieć więcej?

8/10 – Roman Polański udowadnia tym dziełem, że jest nie tylko wyśmienitym reżyserem, ale i także genialnym aktorem (pokazał później na co go stać w "Zemście" jako Józef Papkin). Muzyka Philippe Sarde’a jest fenomenalna, klimat ponury i upiorny, czasami wręcz ocierający się o horror. Bardzo lubię swoje małe miasteczko w którym mieszkam, nie zamierzam się przeprowadzać do metropolii (a tym bardziej za granicę) – a ten film sugeruje mi, żebym się trzymał swoich okolic jak swoją własną matkę. Idealnie by zilustrowała ten film piosenka zespołu Lady Pank – "Wciąż bardziej obcy". Kocham kinematografię lat 70-tych i 80-tych.

7.5/10 – Polański jest mistrzem narastającego niepokoju, a "Lokatorem" dodatkowo udowadnia, że jest bardzo dobrym aktorem. Ładunek niepokoju w "Lokatorze" jest znacznie mniejszy niż w "Dziecku Rosemary" i "Wstręcie", ale i tak ten przytłaczający klimat buduje napięcie. Od tych dwóch wcześniejszych filmów różni się także tym, że tu raczej obserwujemy z boku obsesję głównego bohatera, a tam obsesja/obłęd była do tego stopnia spotęgowana, że panika bohaterek udzielała się widzowi.
Można odnieść wrażenie, że scenariusz "Lokatora" jest odrobinę monotematyczny, bo przez dwie godziny wałkowany jest temat uciążliwych sąsiadów i sprzeczek między nimi, ale ostatnie pół godziny skręca w trochę inną stronę i końcówka jest naprawdę bardzo dobra.