Głowa do wycierania

A-R-C-Y-D-Z-I-E-Ł-O – Dla mnie – jeden z najlepszych filmów jakie kiedykolwiek powstały. Pierwsze dzieło Lyncha, w którym już czuć jego surrealny styl, w dodatku film cechuje świetna scenografia – industrialne miasto. Film skłania do refleksji – z jednej strony jest to opowieść o wielkim strachu i obawach, jakie niesie za sobą ojcostwo. Z drugiej – film da się interpretować na wiele sposobów. Lynch bawi się z widzem, wodząc nas go za nos, prosto w ślepe zaułki, które stanowią poszczególne zagadkowe sceny. Genialny dźwięk i klimat industrialnego miasta sprawia, że podczas seansu ciarki nie raz przechodzą po plecach. Nie wiadomo, gdzie kończy się jawa, a gdzie zaczyna sen.
W filmie znajduje się moja ulubiona scena w kinematografii – mianowicie wykonanie piosenki przez Panienkę z Kaloryfera. "In heaven everything is fine, you’ve got your good things and I’ve got mine". Fenomenalne słowa, które zapadły mi w pamięć i wryły się w psychikę niczym świder, śpiewane do cichutkej, prościutkiej melodyjki. Geniusz, mości panowie i pani! Czapki z głów – Lynch idzie, parafrazując słynną kwestię na temat Chopina.
Polecam fanom Salvadora Dali i Luisa Bunuela, oraz oczywiście Lyncha, którzy zresztą pewnie są w stanie wyrecytować film na pamięć ;)

To kompletnie nie moja bajka. Mroczne, depresyjne, odpychające kino. Przy okazji seansu przypomniał mi się "Mały Otik", który też jest specyficzny, ale zachwycił mnie ze swoimi wszystkimi dziwactwami.

ten film jest nie dla każdego dla mnie momentami jest tak ciężki psychicznie że nie do wiary a ten dzieciak mutant fuj przy tym filmie nie zróbcie mojego błędu-jadłem

porażka – powiem krótko bardzo schizowy i pokręcony, jak dla mnie badziewie totalne