A Ghost Story

Melancholijna, slowcinemowa opowieść o przemijaniu i stracie w arthouse’owym sosie. Oszczędna, ale gęsta emocjonalnie. Bardziej do przeżywania, niż oglądania.

nie mam pojęcia co inni w tym widzą filmie…..

Przez 92 minuty patrzyłam na kolesia w prześcieradle. Poważnie. Myśli się kłębiły, mózg chodził na wysokich obrotach, a koleś w prześcieradle stał i patrzył jak czas mija.
Oglądnęłam i nawet wydaje mi się, że zrozumiałam :P

Subtelne pocałunki z Rooney, zabił bym dla czegoś takiego. Przyjemne i mninimalistyczne ugryzienie tematu od tyłka strony. Karteczka jak złota poświata z PulpF.

O matko, myśle ze te dobre oceny są chyba opłacane przez kogoś. Przez pierwsze 40 min. nic kompletnie się nie dzieje a druga połowa filmu to facet w prześcieradle czeka na coś tak jak my czekamy, ze a nuż cis się wydarzy. Próżno czekać nic nas nie zaskoczy, jedynie to ze straciliśmy 1,5 godz. Czasami się zastanawiam czy może samej nie zacząć nagrywać takich „hitów”.