Solaris 1972

Jestem fanem wizji Tarkowskiego, jestem też fanem pisarstwa Lema, "Solaris: to książka, którą przeczytałem jeszcze za dzieciaka i później wiele wiele razy, dla mnie jest to najlepsza powieść tego wybitnego pisarza, a Tarkowski oddał to co Lem chciał przekazać w sposób prawie, że idealny.

Ogólnie OK, ale scena jazdy po autostradzie (kilka minut) zabija nudą i dłużyzną. Reszta filmu bez zarzutu fajnie spaja i uzupełnia się z książką.

6/10 – Nie czytałem powieści Lema, dlatego nie miałem punktu odniesienia i też nie wiedziałem czego się spodziewać. Zaczęło się ciekawie i jednocześnie w dobrym stylu. Jednak szybko przyszło zmęczenie tym, jak wolno rozwijała się fabuła. Powoli traciłem ciekawość, ale nie zdążyłem się znudzić, bo temat jest naprawdę fascynujący. Zawodzą niestety aktorzy, a szczególnie aktor pierwszoplanowy – zupełnie bezpłciowy.
Ten film to można powiedzieć taka "Odyseja kosmiczna" Kubricka w wersji radzieckiej, może się niektórym bardzo spodobać, ale to nie moja bajka.

Tyle razy się do niego przymierzałem, no i gdy w końcu ze dwa dni temu się zabrałem za niego, to się okazało bardzo szybko, że go już widziałem.

No i po co mi to było? Wiedziałem że to się tak skończy. Tytuł fajny mnie zmylił. Przynajmniej wiem czego się spodziewać po Stalkerze :)