Filmy polityka, solidarność

W czasie wydarzeń sierpniowych w 1980 roku autor scenariusza Aleksander Ścibor-Rylski przebywał za granicą. W ciągu sześciu dni na podstawie dokumentów, relacji świadków, zapisów magnetofonowych napisał scenariusz Człowieka z żelaza. Wyjaśniając tytuł filmu powiedział: Birkut przyjechał ze wsi na budowę Nowej Huty twardy i takim pozostał. Narasta w nim świadomość, ale jako charakter pozostaje monolitem od początku do końca. Jego syn najpierw prezentuje się jako młody człowiek, dość nieufny i zamknięty w sobie. Jest dopiero takim kawałkiem żelaza, który trzeba wykuć. I wykuwa go życie - śmierć ojca, rok 1976, działalność w wolnych związkach zawodowych i wreszcie sam strajk. Fabuła filmu jest kontynuacją losów rodziny Birkutów. Syn Mateusza Birkuta, Maciek Tomczyk, jest robotnikiem w stoczni gdańskiej. Jest także aktywnym działaczem komitetu strajkowego. Dziennikarz radiowy Winkel otrzymuje polecenie zrealizowania reportażu kompromitującego Tomczyka. Winkel przyjeżdża do Trójmiasta, składa wizytę Badeckiemu, przedstawicielowi lokalnych władz.

Doświadczony policjant Anand Kumar Srivastav (Amitabh Bachchan) tuż przed emeryturą otrzymuje trudne i niebezpieczne zadanie - wraz z czterema podwładnymi ma przewieźć groźnego terrorystę (Atul Kulkarni) z Chandanghadu do Bombaju. Na konwój poluje grupa bezwzględnych przestępców, na czele których stoi zdemoralizowany Angre (Ajay Devgan). Do policyjnej ekipy dołącza w charakterze świadka piękna Mahalakszmi (Aishwarya Rai Bachchan), w której zakochuje się jeden z policjantów, Shekhar (Akshay Kumar).

Stan wojenny. Mecenas Antoni Zyro, doświadczony prawnik, podejmuje się obrony młodego robotnika aresztowanego za kierowanie strajkiem. Nagła śmierć adwokata jest zaskoczeniem dla jego kolegów z palestry, żony oraz Dariusza Stacha, którego miał bronić. Mimo że Antoni Zyro „opuścił” ziemski padół, w dniu śmierci wraca do swojego mieszkania, aby opiekować się zrozpaczoną żoną. Urszula, chociaż nie widzi swego męża, a racjonalizm jej mówi, że go już nie ma, wyraźnie na każdym kroku odczuwa jego obecność. Dzięki jego opiece udaje jej się uniknąć wypadku drogowego, z którego prawdopodobnie nie uszłaby z życiem. Ale czy życie bez ukochanego mężczyzny, za którym bardzo tęskni ma dla niej sens? Czy w chwili rozpaczy poważy się na krok ostateczny?...

Krótko po upadku Salvadora Allende w Chile artysta sympatyzujący z Juntą Rządu Wojskowego przybywa do Paryża, aby śpiewać o tym, co uważa za nową rzeczywistość w kraju. Natrafia na niego grupa chilijskich uchodźców i postanawia porwać go w dość osobliwy sposób: zabierając go na imprezę. Wkrótce jednak wychodzą na jaw ich najcięższe wady: nieumiejętność organizowania się, nieefektywne zgromadzenie, które zmusza ich do głosowania nawet przy podejmowaniu nieistotnych decyzji, różnice klasowe między wygnańcami burżuazyjnymi i wygnańcami robotniczymi, a w szczególności pusta retoryka, dyskurs polityczny bardziej nastawiony na zdobycie poklasku niż na rozwiązanie ich sytuacji.

Dokument, który opowiada o biografii wybitnego prawnika, byłego premiera, Jana Olszewskiego, na tle wydarzeń historycznych w Polsce. Jan Olszewski zapisał się, jako obrońca w procesach politycznych, domagając się sprawiedliwości w sądach komunistycznych. Wcześniej był jednym z redaktorów pisma „Po prostu” (1956/57), gdzie starał się poszerzać sferę wolności, poruszając zakazane w PRL tematy. W latach 70. był jednym z autorów Polskiego Porozumienia Niepodległościowego, kręgu intelektualnej opozycji, która z myślą o wolnej Polsce publikowała poza cenzurą teksty o ważnych problemach społecznych. Jan Olszewski angażował się w działania Komitetu Obrony Robotników i bronił robotników Ursusa. Od pierwszych dni strajków 1980 roku był razem z hutnikami w Katowicach, a potem ze stoczniowcami w Gdańsku. Po ogłoszeniu stanu wojennego Jan Olszewski bronił wybitne postacie opozycji. W procesie morderców księdza Jerzego Popiełuszki uczestniczył, jako oskarżyciel posiłkowy. Przy rozmowach okrągłego stołu przyjął funkcję doradcy i nie kandydował do tzw. sejmu kontraktowego. Kiedy nadeszły wolne wybory w Polsce, w 1991 roku, Jan Olszewski objął stanowisko premiera. Film przypomni działania jego rządu w warunkach zapaści ekonomicznej, braku lustracji i silnych wpływów agentury rosyjskiej.