Filmy artysta, ciąża

Historia budowy średniowiecznej katedry na tle wojen domowych, konfliktów religijnych i walki o władzę.

Opowieść o perypetiach młodej Amerykanki (Ilona Ostrowska), która osiedliła się w małej podlaskiej wsi Wilkowyje, gdzie odziedziczyła niewielki dworek. Obok znanych już bohaterów, którzy zdobyli ogromną sympatię widzów w pierwszej serii Rancza, w kolejnych odcinkach pojawiają się nowe postaci. Młody ambitny absolwent wydziału zarządzania, Fabian Duda (Piotr Ligienza), będzie odbywać w gminnym urzędzie praktykę, biskup (Wiktor Zborowski) złoży nieoficjalną wizytę proboszczowi miejscowej parafii, a w dworku zamieszka zaproszony przez Kusego Arek (Przemysław Sadowski). Po kilkudziesięcioletniej nieobecności wraca też w rodzinne strony Stach Japycz (Franciszek Pieczka), brat Japycza.

Jerry Lundegaard wszystko sobie zaplanował. Wydawało mu się, że wszystko jest dopięte na ostatni guzik. Jaki jest jego plan? Otóż nasz Jerry wynajął dwóch, z pozoru niegroźnych przestępców, by ci porwali… jego własną żonę. Jaki jest w tym wszystkim sens? Ano taki, że ojciec pani Lundegaard jest bardzo bogaty. Tatuś zapłaci okup, a całą sumkę odbierze Jerry. Ale jednak nie wszystko idzie po jego myśli…

Historia oparta na biografii malarza Kurta Barnerta. Mały Kurt jest bardzo przywiązany do swojej młodej i niezwykłej ciotki Elisabeth. Jej choroba i jej los wywrą duży wpływ na jego późniejsze, powojenne życie. Jako młody malarz Kurt zakochuje się w pięknej Ellie. Okazuje się, że jej rodzina skrywa pewną mroczną tajemnicę, związaną z losami głównego bohatera… Dodatkowo artystę wciąż dręczą wspomnienia z dzieciństwa, które przypadło na czasy rządów nazistów, a uwielbiany początkowo socrealizm przynosi gorzkie rozczarowanie. Czy ucieczka na Zachód przyniesie mu ukojenie?

Satyra na lata PRL-u. Serial opowiada o przygodach kilku rodzin pochodzących z różnych grup społecznych. Wszyscy bohaterowie wprowadzają się do nowo oddanego bloku na warszawskim osiedlu. Na nowych mieszkańców czeka wiele niespodzianek oraz przebiegły gospodarz Anioł.

Ned (Paul Rudd) to nieogarnięty, młody mężczyzna, który wychodzi z więzienia po tym, jak naiwnie sprzedał narkotyki policjantowi. Nie chcąc mieszkać z matką, włóczy się między swoim trzema siostrami, utrudniając im życie towarzyskie i mieszając się do ich prywatnych spraw.

Film przedstawia pełną humoru historię rodziców, którzy rozmawiają jak powinni radzić sobie z edukacją seksualną swoich dorastających dzieci. Jednak powszechnie wiadomo, że seksualność jest nadal problem wstydliwym dla wielu rodziców, więc przedstawienie jej dzieciom to dopiero nie lada problem.

Film ukazuje historię 22-letniej Aury (Lena Dunham), która wraca z college'u do swojej matki artystki. Aurze nie powodzi się: jej strona na YouTube ma tylko 357 odwiedzin, rzuca ją chłopak, jej chomik umiera, a ona sama nie wie jak pokierować własnym życiem. Zatrudnia się jako hostessa w restauracji, wchodzi w związki z dwoma mężczyznami, a przede wszystkim chce, żeby ktoś pomógł jej określić kim tak naprawdę jest.

Młode małżeństwo oczekujące dziecka wprowadza się do nowoczesnej willi. Po urodzeniu syna wynajmują do opieki nad nim dziewczynę. Miła i ładna opiekunka ma jednak w sobie coś dziwnego. Jak się okazuje jest członkinią dawnej sekty czcicieli drzew i zamierza poświęcić dziecko na ofiarę Złemu Drzewu...

W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (grany przez Muzaffera Özdemira), odcięty od azjatyckich korzeni. Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule pada śnieg. To rzadkie zjawisko. Stambulski śnieg jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia, nie udaje mu się bowiem niczego osiągnąć. Miasto go odrzuca. Jest zatopione w mglistej bieli niczym nieistniejąca nigdy Atlantyda. Jest też ruchliwe, wypełnione ludźmi, światłami, przedmiotami, które nie wiadomo do czego służą. Bohater nie znajduje w nim swojego miejsca, ani przestrzeni, która ułatwiłaby mu realizację marzeń. Ambiwalentna, milcząca relacja kuzynów uosabia istotę tureckości, melancholijne rozdarcie pomiędzy tradycją a współczesnością, nadzieją a rozpaczą. Film został poświęcony pamięci Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku.