Filmy chmura

Jest to opowieść o dwójce przyjaciół (Matt Damon i Casey Affleck), którzy w trakcie podróży przez bezkresną pustynię zeszli ze szlaku i zagubili się. Wraz z upływem czasu ich siły i szanse na przeżycie maleją, a przyjaźń zostaje wystawiona na ostateczną próbę.

Akcja filmu toczy się w 1938 roku. Ghandi zdobywa coraz więcej zwolenników,co daje szansę na korzystne dla ludzi zmiany. 8 letnia Chuyia po śmierci męża zostaje zawieziona przez ojca do Domu dla Wdów. Tam golą jej głowę i ubierają w białe sari. Dołącza do kobiet w różnym wieku. Tak ma spędzić całe życie. Nie ona jedyna, bo są tam również inne kobiety będące wdowami od dzieciństwa. Dziewczynka zaprzyjaźnia się z młodą wdową Kalyani. Kalyani jako jedyna nosi długie włosy,nie bez powodu, jest zmuszana wspomagać budżet domu ukrytą prostytucją. Pewnego dnia poznaje przystojnego, chłopaka ze szlacheckiej rodziny, który właśnie ukończył studia prawnicze. Narayan będąc zwolennikiem Ghandiego uważa za naturalną sprawę, że wdowa może mieć drugiego męża. Budzi to oburzenie całej lokalnej społeczności, a przede wszystkim wdów. Mała Chuyia marzy o powrocie do domu, Kalyani pragnąca szczęścia i normalnego życia również chciałaby się stamtąd wydostać, czy ich marzenia się spełnią?

Film jest apokaliptyczną wizją zderzenia się dwóch różnych światów - miejskiego życia, toczącego się w zawrotnym tempie i technologii na przeciwko środowisku naturalnemu, ukazane jako zbiór niesamowitych obrazów z życia Ziemi i jej mieszkańców.

Wizjonerskie sny trzech ciekawych świata i przygód chłopców stają się realne w "Odkrywcach" - filmie z pogranicza kina akcji i fantasy, wyreżyserowanym przez Joe Dante, który potrafi połączyć humor, ciepło i elementy fantastyki z nieoczekiwanymi zwrotami akcji. W swoim prowizorycznym laboratorium chłopcy wykorzystują swój spryt i talent do budowy statku kosmicznego, który zabierze ich w podróż międzyplanetarną.

Jak wygląda życie człowieka, który mimo upływu czasu nie umie odróżnić snu od jawy? Czy ten stan rzeczy jest dla niego korzystny czy wolałby, aby tak nie było? Czy normalne jest to, że dorosły mężczyzna ucieka w świat snów ponieważ nie potrafi poradzić sobie ze zwykłymi życiowymi problemami?

„Cud w Mediolanie” zrealizowany trzy lata po “Złodziejach rowerów” przez duet Vittorio De Sica – Cesare Zavattini świadczy o odwrocie włoskiego reżysera od czystego neorealizmu. Jest tym dla De Sici, co „Noce Cabirii” dla Federico Felliniego – problemy społeczne powojennych Włoch ustępują rzeczywistości sacrum i profanum, pobożności instytucjonalnej i ludowej, mieszance pogaństwa i religii. To, co w „Złodziejach rowerów” de Sica jedynie zaznaczył na marginesie poprzez wprowadzenie postaci wróżbitki, w “Cudzie w Mediolanie” wybucha z pełną, prostoduszną siłą. Mały Totò znaleziony w zagonie kapusty, a obdarzony łaską czynienia cudów, ratuje swych przyjaciół z opresji i sprawia, że ulatują na miotłach do nieba, zostawiając za sobą pałace bogaczy, lepianki żebraków i przepych Duomo. Nakręcony w 1951 roku film de Sici został nagrodzony Złotą Palmą wraz ze szwedzkim filmem „Fröken Julie”, ekranizacją dramatu Strindberga, w którym panna z arystokratycznych sfer zakochuje się w służącym. Tym żyła Europa początku lat 50.

Reporter Bob Wilton (Ewan McGregor), poszukujący kolejnego sensacyjnego tematu, wpada na trop tajnej, amerykańskiej jednostki wojskowej: First Earth Battalion, złożonej z żołnierzy posiadających zdolności paranormalne i zajmujących się tzw. zdalnym postrzeganiem (ESP). Jej członkowie mogą używać broni niosącej śmierć wyłącznie w ostateczności. Ich zmagania z wrogiem mają odbywać się głównie poprzez wpływanie na umysły przeciwników. Wilton korzysta z nieprawdopodobnych na pozór informacji niejakiego Lyna Cassady’ego (George Clooney), który twierdzi, że sam wchodził w skład tajemniczego oddziału. Dziennikarz trafia do obozu szkoleniowego prowadzonego przez zbuntowanego psychiatrę Larry’ego Hoopera (Kevin Spacey) i staje się świadkiem i uczestnikiem niezwykłej rozgrywki…

Po 20 latach od nakręcenia kultowej Baraki Ron Fricke powraca na ekrany kin fenomenalnym obrazem Samsara. To poetycki film bez słów, zapierająca dech podróż przez 25 krajów i kultur z porywającą muzyką, nominowanej do Oscara za oprawę muzyczną do Gladiatora, Lisy Gerrard z Dead Can Dance w tle. Film kręcono przez 5 lat, wyłącznie na taśmie 70 mm, co wpłynęło na jego wyjątkową wartość estetyczną. Sam tytuł wywodzi się z sanskryckiego określenia nieustannego przepływu i powtarzającego się cyklu narodzin, życia, śmierci i odrodzenia. Samsara zabiera nas w miejsca piękne i dotąd nieznane, pokazując przy tym potęgę natury, wpływ cywilizacji na przyrodę i życie człowieka, diametralnie odmienne życie ludzi w różnych zakątkach świata i skłania do refleksji nad kierunkiem, w którym podąża współczesna cywilizacja. PRZYGOTUJ SIĘ NA NIESPOTYKANĄ UCZTĘ DLA ZMYSŁÓW.

Lubicchi mieszka pośrodku wielkich kominów, których gęsty dym zawsze pokrywał niebo nad jego miastem. Chciałby wszystkim udowodnić, że jego ojciec mówił prawdę i że za chmurami są gwiazdy. Pewnej Halloweenowej nocy mały kominiarz spotyka Poupelle, zabawną istotę, z którą postanawia wyruszyć na zwiedzanie nieba.

Dauna (Yordana Medrano), dziewczyna z twarzą kobiety ze starożytnej kultury. Ona ośmieliła się być inna. Ma dylemat wyboru pomiędzy miłością do Tarcisio (Eddie Gómez), a zostaniem kobietą Warao i śledzić swoje powołanie, z ryzykiem płacenia konsekwencji. W końcu, decyduje się pogodzić to wszystko, kochać, aby zostać w pamięci ludzi, ze śpiewem swoich korzeni. Staje się częścią legendy.