Filmy kawiarnia

Harvey (Grégoire Colin), nieśmiały młodzieniec z prowincji, wita grupę gruzińskich chórzystów w towarzystwie Dinary (Dinara Drukarova), ich tłumaczki i służy jako przewodnik po Paryżu. Chłopiec dowiedział się, że jego ojciec może jeszcze żyje i wyrusza na poszukiwanie go, spotykając po drodze wielu znajomych i przyjaciół ojca.

Chłopak marzący o karierze aktorskiej i show-biznesie rozważa porzucenie popularnej irańskiej kawiarni, którą jego rodzina prowadzi od pokoleń.

Pierre Feuillebois (Clovis Cornillac) jest po czterdziestce. Ten miłośnik pszczół i hibiskusa od zawsze żył „odcięty od świata”, chroniony przez rodziców. Po śmierci tego ostatniego uświadamia sobie, że nie byli jego biologicznymi rodzicami. W poszukiwaniu odpowiedzi na temat swojego pochodzenia poznaje piękną Annę Lorenzi (Alice Pol). Jest uwiedziona i wzruszona przez tego nietypowego mężczyznę. To wtedy Pierre zaczyna tracić kolory, stając się kolejno żółtawy, czarno-biały i niewidzialny.

Film jest satyryczną opowieścią o romantycznych podbojach grupy mężczyzn. Spędzają oni wraz ze swymi dziećmi wakacje na wybrzeżu Atlantyku. Niektórzy z nich są rozwiedzeni, niektórzy jeszcze żonaci, ale wszystkich ciągnie do tego, by nawiązać intymne znajomości z nowymi kobietami. Okoliczności im sprzyjają, bo na wczasach są bez swych żon i kobiet, które z powodu pracy i kariery zawodowej musiały pozostać w Paryżu.

Po pijackiej nocy Jonas (Grégory Montel) postanawia odwiedzić swoją byłą dziewczynę Léę (Anaïs Demoustier), w której nadal jest zakochany. Pomimo wciąż namiętnego związku, Léa go odrzuca. Zrozpaczony Jonas idzie do kawiarni po drugiej stronie ulicy, aby napisać do niej długi list, zakłócając tym samym swój dzień pracy i wzbudzając ciekawość właściciela kawiarni. A dzień dopiero się zaczął...

Czworo młodych przyjaciół, dzieli się beztroską, radością, śmiechem i tańcami artystycznego życia. Rodolphe (Louis Jourdan) malarz, któremu nie udaje się sprzedać swojego obrazu. Alexandre (Alfred Adam), kompozytor i jego przyjaciółka Phémie (Suzy Delair). Colline (Louis Salou) filozof, który odwiedza antykwariaty nad brzegiem Sekwany, i Marcel (André Roussin). Rodolphe jest zakochany w Mimi (María Denis). Kochankowie podczas romantycznego spaceru w luksemburskim ogrodzie spotykają lalkarza, który potrząsa sznurkami i mówi Mimi, że ona też jest lalką wstrząsaną dużymi sznurkami. Uwiedziona przez młodego malarza, wie, że jest bardzo chora. Porzucona, umiera ze smutku i nędzy.

Para młodych prowincjałów odkrywa świat paryskich kawiarń.

Mówca (Noël-Noël), moderator opisuje różne typy współczesnych, irytujących sytuacji, które rujnują twoje życie o każdej porze dnia. Sceny są ze sobą połączone, aby przywołać człowieka, którego nie można uniknąć na ulicy, który przychodzi gonić cię do domu, tego, który dzwoni w porze posiłków, tego, który źle zachowuje się w swoim samochodzie, ktoś, kto się spóźnia itp. Jego uwagi są pretekstem do powstania 14 szkiców.

Opactwo Saint-Jean-la-Riviere to instytucja charytatywna dla starszych aktorów bez środków do życia. Jednak groźba zamknięcia wisi nad domem spokojnej starości, gdzie właśnie przybył piękny St Clair (Louis Jouvet), podstarzały amant, niegdyś ulubieniec tłumów. Przeżywając swoje przeszłe podboje sam do siebie wysyła listy od swoich admiratorek, chcąc wzbudzić zaciekawienie i zazdrość. Przebywa tu również jego była kochanka Jeannette (Madeleine Ozeray) i marny aktor Cabrissade (Michel Simon), któremu zrujnował kiedyś życie, uwodząc jego żonę.