Filmy judaizm

Młody żydowski książę szuka zemsty po tym, jak stary przyjaciel niesłusznie uwięził jego i jego rodzinę.

Czwórka rodzeństwa po przejściach i burzach dorosłego życia, wraca do rodzinnego domu, zmuszona na tydzień ponownie zamieszkać pod jednym dachem.Towarzyszy im ich nadopiekuńcza matka, a także zbieranina małżonków oraz byłych i niedoszłych partnerów. W gronie najbliższych osób rozliczają się z przeszłością i problemami w związkach, co ostatecznie, za sprawą przezabawnych i wzruszających wydarzeń, prowadzi do odbudowania nadszarpniętych więzi. Pojednaniu towarzyszy chaos, radość, smutek oraz przebaczenie, których można doświadczyć tylko w rodzinie — tej samej, która z jednej strony doprowadza nas do szaleństwa, a z drugiej przypomina o tym, kim naprawdę jesteśmy i co w nas najlepsze.

Yoel (Ori Pfeffer) jest badaczem, międzynarodowym ekspertem od Holokaustu. Od ponad 15 lat bada nazistowskie metody eksterminacji Żydów na terenie Austrii i Węgier. Teraz bierze udział w prawniczym boju dotyczącym masakry w miasteczku Lendsdorf. Wpływowa austriacka rodzina przemysłowców, do których należy ziemia, na której dokonano mordu, planuje tam budowę. Yoel gotów jest poświęcić wszystko, by dowiedzieć się prawdy.

Jest jeden człowiek - żydowski imigrant pochodzący z Rumunii - bez którego trudno wyobrazić sobie New York City Marathon. Fred Lebow był jego założycielem i dyrektorem przez ponad 20 lat. W tym czasie nowojorski bieg zmienił się w jedną z największych imprez tego typu na świecie. Podczas gdy w 1970 roku pierwszy maraton ukończyło 55 osób (Lebow zajął 45. miejsce z wynikiem 4:12:09), w 2009 roku na metę przybiegło 43 660 osób. Nie było wśród niech Lebowa, który zmarł na raka mózgu w 1994 roku, ukończywszy łącznie w życiu 69 maratonów w 30 krajach. Uroczystości pogrzebowe Lebowa, które miały miejsce na mecie nowojorskiego maratonu, zgromadziły 3000 osób, najwięcej od czasu śmierci Johna Lennona. Reżyser "Biegnij całe życie" Judd Ehrlich pokazuje, jak inspiracja, miłość do biegania, determinacja i pasja jednego człowieka stworzyły jedną z najpopularniejszych, największych imprez biegowych na świecie.

Po 20 latach od nakręcenia kultowej Baraki Ron Fricke powraca na ekrany kin fenomenalnym obrazem Samsara. To poetycki film bez słów, zapierająca dech podróż przez 25 krajów i kultur z porywającą muzyką, nominowanej do Oscara za oprawę muzyczną do Gladiatora, Lisy Gerrard z Dead Can Dance w tle. Film kręcono przez 5 lat, wyłącznie na taśmie 70 mm, co wpłynęło na jego wyjątkową wartość estetyczną. Sam tytuł wywodzi się z sanskryckiego określenia nieustannego przepływu i powtarzającego się cyklu narodzin, życia, śmierci i odrodzenia. Samsara zabiera nas w miejsca piękne i dotąd nieznane, pokazując przy tym potęgę natury, wpływ cywilizacji na przyrodę i życie człowieka, diametralnie odmienne życie ludzi w różnych zakątkach świata i skłania do refleksji nad kierunkiem, w którym podąża współczesna cywilizacja. PRZYGOTUJ SIĘ NA NIESPOTYKANĄ UCZTĘ DLA ZMYSŁÓW.

Jerozolima, rok 2000. W społeczności ortodoksyjnych żydów, gdzie kobiety ograniczane są do życia w domu, wychowywania dzieci i zgłębiania ksiąg Tory, żyją dwie siostry - Malka i Ryfka. Pierwsza z nich, mimo iż kocha pewnego mężczyznę, zostaje zmuszona do małżeństwa z obcym mężczyzną. Druga, będąc od 10-ciu lat szczęśliwą żoną, zostaje zmuszona do rozwodu, gdyż nie urodziła dziecka, a "niepłodna kobieta nie jest kobietą."

Marya (Elissa Landi) jest młodą żydówką. W 1913 roku wraca do carskiej Rosji, do umierającego ojca, który siedzi od lat w tamtejszym więzieniu. Niestety po długiej podróży okazuje się, że nie zdążyła i ojciec zmarł. Postanawia jednak zostać. Wkrótce poznaje brytyjskiego dziennikarza i zakochuje się w nim z wzajemnością. Ten, poznawszy jej niewiarygodną historię, postanawia ją opisać. Jednak nie wszystkim ten pomysł przypadł do gustu...

Po szoku wywołanym atakiem zamachowca-samobójcy w 2015 r. Raphael Mehlman (Arthur Molinier), młody paryski Żyd, ponownie rozważy swoje życie i wiarę. Jego brat, pisarz Joël Mehlman (Franck Zerbib), rozwija powieść, a następnie zatraca się między swoimi bohaterami a rzeczywistością, mieszając w ten sposób swoją fikcję z własnym życiem.