Filmy psychiatra

Freud, doktor neurologii, rozpoczyna praktykę lekarską. Interesuje go badanie przypadków histerii. W tym celu wyjeżdża na studia do Paryża. Po powrocie zaczyna stosować poznaną, we Francji hipnozę. Jego pacjentka Cecily Koertner, wykazuje wiele typowych objawów histerii.

Ralf Milan (Lino Ventura) to zabójca kontraktowy, który musi wykonać swój „kontrakt” ze swojego pokoju hotelowego z widokiem na gmach sądu w Montpellier: w tym przypadku musi zabić niejakiego Louisa Randoniego (Xavier Depraz), zanim ten nie dokona kompromitujących rewelacji podczas procesu. Jego sąsiad François Pignon (Jacques Brel), porzucony przez żonę Louise (Caroline Cellier), która zostawiła go dla znanego psychiatry, doktora Fuchsa (Jean-Pierre Darras), próbuje popełnić samobójstwo, wieszając się w łazience i powoduje zalanie. Milan przekonuje chłopaka z sali, by nie dzwonił na policję, obiecując, że sam będzie czuwał nad nim, aby uniknąć nawrotu. Następnie zostaje nieodwracalnie pogrążony w problemach Pignona ze szkodą dla jego misji. Po tysiącu przygód, w których Milanowi nie udaje się pozbyć Pignona, dwójka bohaterów trafia do więzienia, gdzie drugi nadal wkurza pierwszego.

Doświadczony psychiatra (Sidney Poitier) opowiada swemu początkującemu koledze (Peter Falk) o jednym ze swoich pierwszych doświadczeń zawodowych. Badał on więźnia o skrajnie prawicowych poglądach, wykazującego oznaki psychopaty (Bobby Darin). Niestety, nie rozumie tego kierownictwo więzienia, które wbrew negatywnej opinii psychiatry, wypuszcza więźnia na wolność.

W Belgii eutanazja jest legalna. Obserwujemy proces przebiegu eutanazji w szpitalu w Liege z punktu widzenia pacjentów, którzy się na taki krok decydują, ich rodzin oraz lekarza asystującego w tym procesie.

Steven Callahan podejmuje się terapii fotografa Christiana, cierpiącego z powodu serii dziwacznych i brutalnych fantazji, w których zabija ludzi. Z biegiem czasu fantazje stają się coraz bardziej realne, a Steven zaczyna podejrzewać, że mogą być prawdziwe. W tym samym czasie detektyw Tim Poroski próbuje rozwikłać sprawę zagadkowych zaginięć modelek i modeli.

Mężczyzna (zwany po prostu Naszym Bohaterem) (Philippe Harel), rozczarowany współczesnym społeczeństwem i wciąż w szoku po romantycznym rozstaniu, widzi, jak jego mizoginia narasta z dnia na dzień, w następstwie licznych frustracji wobec kobiet i niemożności normalnego współdziałania z nimi. Podczas podróży służbowej w towarzystwie Raphaëla Tisseranda (José Garcia), swojego zawodowego przełożonego, ale podwładnego pod względem przeżyć romantycznych, znajdzie sposób, aby głębiej pogrążyć się w swoich mrocznych myślach, wciągając kolegę ze sobą w spiralę patetyki. Jakby było mało, Nasz Bohater niechcący doprowadzi do śmierci Tisseranda, co zakończy się pogrążeniem postaci w całkowitej depresji. Na emeryturze w szpitalu psychiatrycznym w dalszym ciągu narzeka na kobiety i społeczeństwo, których stereotypowe wartości odrzuca. Film i tak kończy się pozytywnie, gdy Nasz Bohater bierze lekcje tańca i staje twarzą w twarz z kobietą, która jest wyraźnie wyższa od niego i która się do niego uśmiecha.

Kobieta stara się przezwyciężyć blokadę, która uniemożliwia jej rozwój w romantycznym związku.

Psychiatra aranżuje spotkanie młodego mężczyzny ze skłonnościami samobójczymi i śmiertelnie chorej kobiety w nadziei, że pomogą sobie nawzajem.

Wszystko wydaje się stracone. To wtedy w starym, samotnym i zamarzniętym parku spotykają się dwa cienie: Deusa (João César Monteiro) i Posłańca Boga (Luís Miguel Cintra). Wysłannik Boga daje zbirowi walizkę wypchaną pieniędzmi. Po wykonaniu tej misji odchodzi. João liczy banknoty. Cichą wodę pobliskiego jeziora zakłóca grawitacja tonącej materii. João idzie zobaczyć, co się tam dzieje. Młoda dziewczyna tonie. João wskakuje do wody i zabiera Joanę (Rita Durão). Powierza ją klasztorowi sióstr i wraca do parku po walizkę i jej cenną zawartość...