Filmy taniec, sushi

Patrick Bateman ma 26 lat, jest przystojnym, wykształconym i inteligentnym maklerem z Wall Street. Może poszczycić się licznymi sukcesami, mieszka w luksusowym apartamencie, ubiera się w najdroższych sklepach. W dzień zarabia fortunę na operacjach giełdowych, w nocy wiedzie drugie życie, o którym wie tylko on sam... i jego ofiary. Patrick jest bowiem seryjnym zabójcą. Czuje się bezkarny i drwi sobie ze wszystkiego i wszystkich. Nikt ani nic nie jest w stanie go powstrzymać. Jak daleko zdoła się posunąć?

Piątka uczniów musi odsiedzieć karę za pewne przewinienia w postaci siedzenia całą sobotę w bibliotece pod nadzorem bardzo surowego nauczyciela. Każdy z nich ma napisać pracę na temat "Kim jestem". Całą sobotę spędzają razem, lepiej się poznają, kłócą się wspólnie z pedagogiem. Każdy ma swoją ciekawą przeszłość...

Mężczyzna, który przyjechał do Helsinek w poszukiwaniu pracy, pada ofiarą bandyckiego napadu, na skutek którego traci pamięć i ze strzępków zapamiętanych informacji stara się zrekonstruować swój świat. Rozpoczyna życie od początku, zakochując się i odkrywając najważniejsze wartości.

Pewien nieudacznik, po śmiertelnym spotkaniu z dwoma zakapiorami z Yakuzy, odbywa psychodeliczną podróż w zaświaty i z powrotem i spotyka swoją dziewczynę z dzieciństwa, w której był zakochany.

Léos Carax na własnej skórze zweryfikował prawdziwość powiedzenia o rodzącym się w bólach sukcesie. Realizacja Kochanków z Pont-Neuf przeciągnęła się do trzech lat, pochłonęła 28 milionów dolarów i doprowadziła do rozpadu związku reżysera z Juliette Binoche. Na domiar złego film poniósł także komercyjną klęskę. Jednak z perspektywy czasu Kochankowie z Pont-Neuf wydają się najbardziej spełnionym artystycznie dziełem Caraxa. Historia skomplikowanej relacji łączącej bezdomnego cyrkowca i ślepnącą malarkę wypełnia melodramatyczny schemat zaskakującą energią. Gwałtowna opowieść o uczuciu rozpiętym między ekstazą a depresją ostatecznie brnie w stronę rzadko spotykanego u Caraxa optymizmu. W słynnym finale tonący w Sekwanie bohaterowie zostają wciągnięci na pokład barki rodem z klasycznej Atalanty. Wymowna scena nie pozostawia wątpliwości: wirtuozeria Caraxa dorównała klasie samego Jeana Vigo.