Filmy jazz, gitara

Niespełniony pisarz i jego przyjaciel, były aktor, wyruszają w podróż po kalifornijskich winnicach, by uczcić ostatnie dni wolności przed ślubem jednego z nich.

Fantastyczna i zabawna historia Serga Gainsbourga. Film w którym, mały żydowski chłopczyk przechadza się po okupowanym przez nazistów Paryżu i w którym nieśmiały młody poeta próbuje oczarować swingujące kabarety lat sześćdziesiątych. Na ekranie twory jego umysłu ucieleśniają się, a jego natchnienie idzie w parze z wywołującymi skandale historiami miłosnymi. Wszystko to złożyło się na wywrotowy film, którego główny obywatel wprawił w drżenie całą planetę.

Jerry i Joe, bezrobotni muzycy, są światkami masakry w dniu świętego Walentego. Muszą uciekać z miasta jak najszybciej. Jedyną pojawiającą się okazją, jest tournée z kobiecym zespołem. Zdesperowani przyjaciele przebierają się za kobiety i jako Daphne i Josephine ruszają z zespołem.

Niezadowolony ze swego stylu życia, rozgoryczony i rozczarowany fotograf bezmyślnie włóczy się po Londynie lat 60., utrwalając na kliszy momenty z codziennego życia. Po wywołaniu filmu okazuje się, że nieświadomie uchwycił scenę morderstwa.

Filmu "Do ciebie, człowieku" nie da się streścić ani opowiedzieć. Trzeba go obejrzeć. Zobaczyć staruszka poruszającego się za pomocą balkonika, który ciągnie za sobą skrępowanego smyczą psa. Zobaczyć, jak nikogo wokół to nie dziwi. Smutne? Tak. Komiczne? Bardzo. Takich scen jest wiele. Bo "Do ciebie, człowieku" jest specyficznym, brawurowo pomyślanym rejestrem przeróżnych stron ludzkiej egzystencji, ilustracją starego skandynawskiego przysłowia: „Człowiek jest radością dla drugiego człowieka, ale też może być źródłem bólu”. Burząc przyzwyczajenia widza, odchodząc od chronologii i spoglądania na rzeczywistość jako ciąg przyczyn prowadzących do określonych skutków Andersson uzyskał przejmujący efekt – wrażenie, że oglądamy własne życie, nad którym ktoś z uwagą się pochylił.

Nashville, lata pięćdziesiąte XX wieku. Hank Garland (Waylon Payne) ma ogromny talent. Jego wrażliwość muzyczna pozwala mu osiągnąć sukces i występować na scenie z największymi – Royem Orbisonem, Patsy Cline, Hankiem Williamsem czy Elvisem Presleyem. Hank nie potrafi jednak wieść normalnego życia i cieszyć się sławą. Jest wybuchowy i pełen namiętności, ma kilkanaście pomysłów na minutę, obsesyjnie dąży do perfekcji. Wszystko to prowadzi do tragedii…

Jest to historia Emmeta Raya, którego gwiazda świeciła krótko na scenach jazzowych lat 30. Emmet Ray był najlepszym po Djangu Reinhardtcie gitarzystą jazzowym. Woody Allen - występujący tym razem pod własnym nazwiskiem, jako ekspert od spraw jazzu - wyjaśnia, dlaczego zainteresował się postacią Emmeta Raya. Głównie dlatego, że Ray był wspaniałym muzykiem i miał fascynującą osobowość.

Po śmierci ukochanej żony, Danny Parker pozwala, aby porwał go świat, w którym wszystko jest pozorne, a nic nie jest takie, na jakie wygląda. Zostaje wplątany w wir wydarzeń, nad którymi nie jest w stanie zapanować. Staje pomiędzy agentami z wydziału antynarkotykowego a sadystycznym dealerem.