Filmy przytulanie, relacja mąż-żona

Koniec XV wieku to czasy lokalnej anarchii, niekończących się wojen i bezprecedensowej deprawacji. Włoscy książęta kierują się mottem "exitus acta probat" - cel uświęca środki. Jego autor Niccolo Machiavelli znał osobiście Cezarego Borgię, zachwycał się nim i uczynił bohaterem "Księcia". W tym amoralnym świecie kwitnie jednak na niespotykana dotąd skalę nauka i sztuka. Leonardo da Vinci pracuje dla Cezarego, doradza mu przy ulepszaniu twierdz. Znajdując szczodrych mecenasów, tworzą w tym czasie Michał Anioł, Rafael, Botticelli. Na uniwersytety zjeżdżają łaknące wiedzy młode umysły z całej Europy. W sercu światowego porządku jest Watykan, który pełni funkcję sędziego w konfliktach pomiędzy świeckimi królestwami i cesarstwami. W Watykanie rządzi Rodrigo Borgia, człowiek którego imię stało się synonimem okrucieństwa i którego panowanie pozostało w pamięci potomnych jako jeden z najsmutniejszych rozdziałów historii Kościoła katolickiego. W bezpardonowej walce o władzę wykorzystywał czwórkę swoich dzieci: pierworodnego Juana, rozdartego miedzy wiarą, której sam nie wybierał i swoją ponurą i porywczą naturą Cezara, pełną ideałów Lukrecję i Goffreda, niewinne dziecko, dorastające na łonie rodziny pustoszonej konfliktami.

Druga połowa XIII wieku. Na półwyspie Iberyjskim trwają walki pomiędzy królestwami chrześcijańskimi i muzułmańskimi. Chrześcijański rycerz Rodrigo powraca z wojny do domu. Po przyjeździe dowiaduje się, że jego zamek został zdobyty przez muzułmanów, a jego najstarszy syn został zamordowany przez wojowników Abu Bakra. Rodrigo poprzysięga zemstę.

Jegor (Aleksey Filimonov) i Żenia (Nadya Lumpova) to kochające się młode małżeństwo, wynajmujące mieszkanie w jednej z moskiewskich dzielnic. Żenia niedawno rozpoczęła pracę w modnym wydawnictwie internetowym. Jest zachwycona nowym zajęciem i nowymi znajomościami. W przeciwieństwie do żony Jegor nie ma szczególnych ambicji zawodowych. Nocą pracuje jako taksówkarz, w ciągu dnia śpi. Koledzy z pracy zapraszają Żenię na imprezy, wystawy, jednak Jegor jest przeciwnikiem „zintelektualizowanych” rozrywek. Nie znosi pracy żony, jest zazdrosny o jej kolegów, szczególnie o jednego z redaktorów. „Sceny z życia małżeńskiego” robią się coraz trudniejsze do zniesienia, coraz większa jest duma każdego z małżonków, coraz poważniejsze pretensje wobec siebie… Wreszcie, po kolejnej sprzeczce, Jegor mówi do żony: „Rozwodzimy się!”.