Filmy punk, krew

Dwaj niezbyt rozgarnięci pracownicy magazynu medycznego, przypadkowo otwierają beczkę zawierająca zamrożonego zombiaka. Po ciężkiej walce udaje im się go złapać i pociąć na kawałki i spalić. Niestety w tym samym czasie zaczyna padać, a połączony z wodą dym ożywia zmarłych z pobliskiego cmentarza.

Historia brytyjskiej sceny muzycznej od lat siedemdziesiątych do wczesnych lat dziewięćdziesiątych. Tony Wilson jest ambitnym, ale sfrustrowanym prezenterem telewizyjnym, szukającym swojego powołania. Po koncercie mało znanego wówczas zespołu Sex Pistols namawia stację telewizyjną, by nagrała ich występ. Ruch okazuje się strzałem w dziesiątkę. Niedługo potem do jego drzwi zaczynają dobijać się kolejne kapele z manchesterskiej sceny punkowej. Niesiony na fali muzycznej rewolucji Wilson wraz z przyjaciółmi zakłada legendarną wytwórnię Factory Records, dzięki której zespoły takie jak Joy Division i New Order na zawsze odmieniły oblicze muzyki.

Raz jeszcze Charles Bronson sam wymierza sprawiedliwość. Tym razem mieszka w Los Angeles. Bandyci gwałcą i mordują jego córkę oraz kobietę zajmująca się domem. Policja oczywiście jest zbyt powolna. Nie wie nawet gdzie szukać sprawców. Zrozpaczony ojciec poprzysięga zemstę. Samotnie wyrusza przeciw zbirom, od których roją się ulice miasta.

April Burns Holmes - rodzinna czarna owca - zaprasza swoją konserwatywną rodzinę, mieszkającą na przedmieściach Pensylwanii, na uroczysty obiad z okazji Święta Dziękczynienia, do małego apartamentu w Nowym Jorku, który dzieli ze swym chłopakiem Bobbym. Okazuje się, że przygotowania nie są wcale takie proste, zwłaszcza, gdy dziewczyna odkrywa, że jej kuchenka nie działa. Jako że rodzina jest już w drodze, April zmuszona jest wzbić się na szczyty uprzejmości i prosić o pomoc swoich ekscentrycznych sąsiadów. A wszystko w celu zorganizowania przyjęcia doskonałego, które zapadnie wszystkim na długo w pamięci... Wizyta u April to ciekawy, nie pozbawiony głębi film o życiu, skomplikowanych relacjach rodzinnych i uczuciach.

Lato w Nowym Jorku nigdy nie było bardziej upalne niż w 1977 roku - temperatura utrzymywała się niezmiennie powyżej 40 stopni Celsjusza. Działy się wtedy rzeczy wielkie i straszne. Na miasto spadła plaga kradzieży. Yankees wygrali mistrzostwa świata w baseballu. Trwało dyskotekowe szaleństwo, eksplodował punk rock. Noce spędzano w kultowych klubach 'Studio 54' i 'Plato's Retreat'. Ale kiedy nadchodziła noc, nadchodził też strach - w Nowym Jorku pojawił się psychopata, strzelający z rewolweru kaliber 44 do przypadkowych ludzi. Morderca, nazwany przez prasę "Syn Sama" ("Son of Sam"), dokonał serii potwornych mordów. Nowy Jork ogarnęła panika. Z właściwą sobie wirtuozerią Spike Lee tworzy panoramiczny obraz wydarzeń tamtego lata - lata Sama. "Mordercze lato" pokazuje, w jaki sposób pod wpływem morderstw Syna Sama dezintegruje się życie na Bronksie, zaufanie zmienia się w strach, a przyjaciele stają się wrogami. Film opowiada prawdziwą historię. "Stare, dobre czasy" - mówi z ironią i nostalgią na początku filmu legendarny dziennikarz Jimmy Breslin, wspominając Nowy Jork 1977 r., kiedy narkotyki i przemoc były wszechobecne, a całe miasto żyło w strachu przed Synem Sama. Breslin otrzymywał listy od Syna Sama, czyli Davida Berkowitza. Zanim jednak Berkowitz został złapany, zabił 6 osób i 7 ciężko ranił.

Dokumentalny zapis kolejnych etapów związku łączącego Sida Viciousa - lidera punkrockowego zespołu "Sex Pistols" z Nancy Spunger - amerykańską hippiską, zakończonego tragicznie po kilku miesiącach. Autor zdaje się być wstrząśnięty, ale i zafascynowany losem dwojga młodych ludzi, powszechnie znanych w ówczesnym świecie muzycznym. W warstwie formalnej film przypomina reportaż telewizyjny, co jeszcze bardziej uwiarygadnia pokazywane sytuacje.

Opowieść rozpoczyna się w szpitalu psychiatrycznym. Głównymi bohaterami są tureccy emigranci, niedoszli samobójcy. Cahit - czterdziestolatek po przejściach i Sibel - młoda Turczynka, która nie godzi się na muzułmańską przyszłość. Błaga Cahita, żeby się z nią ożenił, bo dzięki temu będzie mogła dostać zieloną kartę.