Filmy geometria

Oparta na faktach historia o zaginięciu trzech uczennic oraz nauczycielki w okolicach słynnej Wiszącej Skały. Zdarzenie to miało miejsce w roku 1900 w Australii, w stanie Victoria. W poszukiwania zaangażowali się prawie wszyscy okoliczni mieszkańcy i policja. Z jakim rezultatem...?

Genialny matematyk Max Cohen (Sean Gullette) znajduje się o krok od rozszyfrowania tajnego kodu, dającego władzę nad materialnym i duchowym światem. Wkrótce orientuje się, że jest śledzony przez agentów potężnego koncernu giełdowego i ultra-ortodoksyjną sektę religijną. Musi wybierać między zdrowym rozsądkiem a szaleństwem, świętością a bluźnierstwem, wiedzą a ignorancją, a przede wszystkim zdecydować, czy jest w stanie udźwignąć śmiertelny ciężar swojego odkrycia... Przez ostatnie dziesięć lat konstruowań ogromny komputer - Euklidesa, którego rozbudowane układy zajęły prawie całe jego skromne mieszkanie. Przy użyciu Euklidesa prowadził obliczenia, które miały go doprowadzić do odszyfrowania numerycznego wzoru sterującego prawidłowościami wzrostu i spadku notowań na giełdzie. Tę wiedzę pragną od niego wydobyć biznesmeni z Wall Street.

Georges jest prezenterem telewizyjnym, który pewnego dnia otrzymuje tajemniczą paczkę z kasetą wideo. Na taśmie ktoś zarejestrował momenty z życia jego i jego rodziny. Z czasem nagrywane na kasetach filmy stają się coraz bardziej intymne. Georges postanawia pójść na policję, jednak ta odmawia pomocy. Mężczyzna zaczyna domyślać się, że autorem tajemniczych filmów może być człowiek, którego skrzywdził wiele lat wcześniej.

Od prehistorycznych ludzi (postacie inspirowane malowidłami z jaskini Altamiry) strzelających z łuku po walczących szablami, bagnetami, kończąc na zagadkowej chmurze o niewyobrażalnej sile rażenia. Film wycinankowy zrealizowany w Studio Filmów Lalkowych w Tuszynie (późniejsze Studio Małych Form Filmowych „Se-Ma-For”).

Krótki, animowany filmik eksperymentalny. Autorzy wykorzystując animację prostych figur w połączeniu z obrazkami wyciętymi z gazet, poruszają problemy samotności i obojętności ludzi we współczesnym świecie.

Etiuda, w której doszło do połączenia animacji i fotografii, odzwierciedla zainteresowanie twórcy eksploracją pogranicza filmu, muzyki i tańca, które swój kolejny wyraz znalazło w nieco późniejszym Take Five. Kluczową rolę odgrywają tu dynamiczne, zmieniające się formy abstrakcyjne, które od prostego monochromatycznego kwadratu ewoluują, poprzez stadium ruchomych, stopniowo nabierających barw „pikseli”, ku figuratywności i wreszcie zanimowanemu obrazowi fotograficznemu, zsynchronizowanemu z muzyką. Postać ludzka (Marek Kreusch), wyłaniająca się z kwadratowych elementów o coraz większej rozdzielczości, przeskakuje tanecznym ruchem pomiędzy kolejnymi kolorowymi polami, by ulec ponownemu uproszczeniu i wrócić do podstawowej formy kwadratu, z której została wywiedziona. Rybczyński zachował przy tym laboratoryjną konsekwencję kolorystyczną, wyprowadzając z kwadratu koloru lila model RGB z dodatkiem neutralnego brązu. Co jednak szczególnie znamienne, młodemu twórcy udało się stworzyć wówczas – w Polsce początku lat 70.! – własną „cyfrową” produkcję.

Oglądając Przypadek? należy mieć świadomość, że film powstał w 1977 roku, a więc w epoce „przedkomputerowej”. Historię wędrówki materii w czasie i przestrzeni Krzysztof Kiwerski opowiedział, posługując się wyłącznie tradycyjnymi metodami. Jej „bohaterami” (poza „kosmiczną” muzyką Marka Wilczyńskiego) są zgeometryzowane formy plastyczne, takie jak sześciany i kule, które ulegają nieskończonym przekształceniom i przeobrażeniom. Łączą się, dzielą, tworzą bardziej skomplikowane struktury, które również podlegają ciągłym transformacjom. Bezustanny ruch rządzi się zależnościami przyczynowo-skutkowymi – wygląda na to, że jednak tak naprawdę nic tu nie jest przypadkowe. Nie przypadkiem zatem w tytule Przypadek? powił się znak zapytania.