Aktorka, modelka i działaczka humanitarna, pochodzenia brytyjsko-holenderskiego. Urodziła się w Ixelles w Belgii, zmarła w wieku 64 lat w Tolochenaz w Szwajcarii. Córka brytyjskiego bankiera i holenderskiej arystokratki (wywodzącej się z rodziny angielskich i francuskich rodzin królewskich). W późniejszym czasie jej ojciec dodał do swojego nazwiska drugi człon – Hepburn; w tym okresie przyszła aktorka nosiła nazwisko Hepburn-Ruston. W czasie II wojny światowej przebywała w okupowanej Holandii i w tym czasie używała nazwiska Edda van Heemstra. Z powodu brutalnej okupacji niemieckiej Hepburn, podobnie jak większość Holendrów, cierpiała głód – szczególnie od 1944. W tym czasie była bardzo niedożywiona co spowodowało pojawienie się wielu kłopotów zdrowotnych, miało to znaczny wpływ na jej późniejsze życie. Po wojnie Hepburn przeniosła się do Londynu, gdzie uczyła się w szkole baletowej, pracowała jako modelka i zaczęła występować w filmach, głównie jako statystka lub w drugo- i trzecioplanowych rolach. W 1951 wystąpiła po raz pierwszy w roli pierwszoplanowej w filmie "The Secret People". W tym samym roku występowała na Broadwayu w sztuce "Gigi" i za tę rolę otrzymała nagrodę dla najlepszej debiutantki roku. Po sześciomiesięcznym, bardzo udanym sezonie w Nowym Jorku Hepburn zagrała wraz z Gregorym Peckiem w filmie "Rzymskie wakacje"; otrzymała za tę rolę Oscara. W jej późniejszej karierze była jeszcze czterokrotnie nominowana w kategorii "najlepsza rola kobieca". Jej kreacja w "Śniadaniu u Tiffaniego" jest jedną z najbardziej znanych i słynnych ról w historii kina amerykańskiego. Będąc jedną z najbardziej popularnych gwiazd swojej ery Hepburn występowała z takim aktorami jak Fred Astaire, Humphrey Bogart, Gary Cooper, Cary Grant, Rex Harrison, Peter O'Toole, czy Sean Connery. Od 1967 Hepburn porzuciła karierę aktorską, decydując się występować bardzo sporadycznie i poświęciła się pracy jako specjalny ambasador UNICEF. Świetnie pamiętając własne przeżycia z czasów II wojny światowej Hepburn poświęciła się pracy humanitarnej, mającej na celu pomoc głodującym dzieciom w najbiedniejszych krajach świata. Za swoją pracę otrzymała w 1992 z rąk prezydenta George'a Busha Prezydencki Medal Wolności (Presidential Medal of Freedom). Pośmiertnie przyznano jej nagrodę Jean Hershold za pracę humanitarną. Była dwukrotną mężatką (Mel Ferrer i Andrea Dotti) oraz matką dwóch synów (Sean Ferrer i Luca Dotti). Zmarła na raka jelita.