Niebezpieczna metoda 2011

Specyficzna tematyka psychoanalizy. Warto jednak zobaczyć dla dwóch bdb kreacji aktorskich a i trochę historii nigdy nie zaszkodzi

Kiepski! – Trochę gadania o tym i o tamtym a po za tym nuda !

Mieszane uczucia – Cóż, przyznam, że jestem fanboyem Cronenberga i na ten film czekałem z niecierpliwością, mimo dość średnich o nim opinii. Po seansie czuję się nieco rozczarowany… Z jednej strony są elementy, które zrobiły na mnie ogromne wrażenie: wspaniałe zdjęcia z rewelacyjna kolorystyką, bardzo dobre scenografie (i cała stylistyka z początku wieku), podskórne napięcie odczuwane w czasie każdej rozmowy Freuda z Jungiem, wypełnionej aluzjami i osobistymi podjazdami, kilka znakomitych dialogów i scen (sekwencja na statku do Ameryki – krótka, ale intrygująca), spojrzenie na psychoanalizę z poziomu dzisiejszej refleksji (niektóre uwagi są niezwykle celne i gorzkie; w ogóle ten, kto ma jako takie pojęcie o koncepcjach psychoanalizy będzie mógł uśmiechać się pod nosem, obserwując np. dialog o koncepcji animy i animusa) oraz świetne role męskie: Fassbendera, Mortensena i Cassela – intrygujące i hipnotyzujące (no i cholera, ależ oni wspaniale wypowiadają swoje kwestie!). A co źle? Cóż… dramaturgia pada na pysk: po mocnym początku (widać tutaj mały myk Cronenberga, gdy zmienia prezentacje przemocy fizycznej na dość brutalne odkrywanie swej psychiki) napięcie pada – wątek romansowy jest za długi, a za mało tutaj relacji Jung/Freud (kurde, przecież nawet jeśli oni tylko wymieniają się listami, czuć w tym większa dramaturgię niż w tym romansie!); końcówka jest już całkiem rozlazła i jakaś taka… przesłodzona? Gdzieś się chyba gorycz w tym zgubiła. No i Keira… dla mnie absolutna pomyłka obsadowa. Niby nie brzydka, ale widok jej końskiej szczęki był bolesny dla mej psychiki. W roli kochanki była mało przekonująca (no i na co ten Fassbender poleciał?) nie wspominając, że jej głos był… straszny. W porównaniu do "śpiewnej" frazy Mortensena czy Cassela, ona brzmiała jak krowa. Potworność…

Cóż, z pewnym bólem daje 6/10, bo chciałbym więcej. Forma jest wspaniała, tylko gdzieś w fabule nie zgrzyta… cóż, odpadł jeden kandydat do tytułu filmu roku. Szkoda.

recka na forum: "Metoda wątpliwie niebezpieczna, film prozaiczny"