Ściana 1982

Tak mi się jakoś dzisiaj ten film przypomniał :) Muszę podkreślić, że jest to rewelacja. Jednak jest wiele kontrowersji co do filmu. Niektórzy uważają, że Parker zrobił zlepek teledysków z muzyką Pink Floyd. Nie prawda. Oczywiście, że to nie jest jakaś biografia Watersa. Jest to film, który porusza masę ważnych spraw ze znakomitym ubarwieniem muzycznym.

Uważam osobiście, że to jest najlepszy film muzyczny, jaki kiedykolwiek został nakręcony. Nawet został w nim użyty koszmar II wojny światowej, gdy ojciec Pinka granego przez Boba Geldofa zginął podczas bitwy desantowej w Anzio. Więcej prawdziwej muzyki, aniżeli dialogów – co jest najbardziej unikatowe, niepowtarzalne i ponadczasowe. Została w "Ścianie" użyta wariacja wideoklipowa do utworu "Another Brick in the Wall" z uczniami niszczącymi klasę, aż w końcu dochodzi do pożaru ich szkoły. Mam nawet płytę winylową w swojej kolekcji pod tym samym tytułem. To świadczy o tym, jak wielkie jest to widowisko. Bardzo rzadko nadawane w telewizji, nad czym osobiście ubolewam. Stajemy się młotkami idącymi nie wiadomo gdzie, bo przecież już nie barankami. Pomysłodawcy należy się wieczny szacunek za dołożenie cegiełki do powstania tej rewelacji z 1982 roku. Polecam gorąco. 9/10

perfekcyjny – OMG. Po obejrzeniu tego filmu dosłownie szczęka mi opadła. A kilka razy byłam bliska płaczu. Większość słysząc film muzyczny myślą od razu – "romansidło" . Nic bardziej mylnego. Po mimo że od premiery tego filmu minęło już sporo czasu, to problemy w nim zawarte są nadal aktualne. Poruszająca opowieść z wyśmienitą muzyką w tle. Ten film jest nie tylko dla fanów Pink Floyd’ów.

8/10 – Film naprawdę z bardzo wysokiej półki. Eksperyment (jeżeli takim mianem możemy określić film Parkera), niezwykle dynamiczny, a jednocześnie przemyślany ze wspaniałą muzyką Floydów, których bardzo lubię, robi niewyobrażalne wrażenie nawet dzisiaj – gama problemów poruszanych w filmie jest jeszcze bardziej aktualna. Do tego świetna rola Boba Geldofa i wspaniałe animacje. Coś przerażającego…

Dwie szkoly… – Sa dwie szkoly wsrod degustatorow tworczosci Floydow – ci, ktorzy akceptuja ten film i calkowicie im sie podoba – i ci, ktorzy kategorycznie uwazaja to za nieporozumienie. Jestem zdania, ze jest to jedna z najmocniejszych realizacji obrazu do muzyki, calkowicie potrafi powalic. Naleze zdecydowanie do tej pierwszej grupy znajacych tworczoc Floydow. Widzialem go juz kilkukrotnie.