Filmy seks, cierpienie

Obraz małego miasteczka, Empire Falls w stanie Maine, które ma swoją wielką historię. Główny bohater, 40-letni Miles Roby prowadzi tam najpopularniejszy bar o nazwie Empire Grill. Boryka się także z problemami rozwodowymi, utyskującym ojcem, prowokującym kłopoty młodszym bratem i nastoletnią córką.

Antonia (Willeke van Ammelrooy) przed śmiercią wspomina swoje życie. Pod koniec wojny wróciła z córką Danielle (Els Dottermans) do wioski, w której się urodziła, w Holandii. Dwie kobiety znajdą dużą dalszą rodzinę typu matriarchalnego. W ciągu czterdziestu lat opowiadanych przez film wszystko się dzieje: miłość, śmierć, praca, religia, seks, nienawiść i zemsta, ale także filozofia, odwaga i poezja. Życie, które jest warte przeżycia.

Karin to młoda kobieta cierpiąca na schizofrenię. Razem z mężem, bratem i ojcem wybiera się na kilka dni na małą skalistą wysepkę. Tam jej choroba gwałtownie się nasila, a każdy z towarzyszących jej mężczyzn na swój sposób musi poradzić sobie z tą sytuacją. Ojciec, ceniony pisarz, początkowo przypatruje się cierpieniom córki z zawodowym zainteresowaniem, by w końcu uzmysłowić sobie własny egoizm. Mężowi, który jest lekarzem trudno pogodzić się z bezradnością medycyny wobec choroby. Młodszy brat, przeżywający problemy dojrzewania, jest jedynym, który stara się zrozumieć siostrę. Ta oczekując objawienia się Boga, w odruchu rozpaczy i osamotnienia doprowadza do zbliżenia z nim. Sytuacja staje się tak poważna, że konieczna jest hospitalizacja Karin. Dla jej ojca widok lądującego helikoptera i pielęgniarzy jest prawdziwym szokiem. Zaczyna opowiadać synowi o miłości Bożej.

Nancy Astley pracuje jako kucharka i kelnerka w nadmorskiej restauracji swojego ojca, aż do czasu gdy poznaje Kitty Butler, udającą mężczyznę. Życie Nancy ulega całkowitej transformacji. Poprzez romans z Kitty doświadcza zarówno euforii, jak też głębokiego rozczarowania. Wszystko to dzieje się w czasie siedmioletniej, samopoznawczej podróży.

Ekranizacja uhonorowanych Nagrodą Pulitzera wspomnień Franka McCourta, urodzonego w biedzie Brooklynu lat 30-stych chłopaka, dorastającego w irlandzkich slumsach. Jest to tragiczna historia losów jego rodziny, skazanej na tułaczkę, walkę o byt, głód i cierpienie. Dorosły już Frank opowiada o swych doświadczeniach z dzieciństwa i rozpaczliwych zmaganiach by wrócić do Ameryki i zacząć nowe życie.

Tuż przed wybuchem II wojny światowej młoda dziewczyna mieszkająca w Paryżu wdaje się w niebezpieczny romans z przeciwnikiem faszyzmu.

Król Hidetora podbija ogromne terytoria, przez całe życie morduje i grabi inne narody. Jego najstarszy syn, Taro żeni się z Lady Kaede, której cała rodzina została wymordowana przez Hidetora. Średni syn, Jiro wziął ślub z księżniczką z innego klanu, której najmłodszemu bratu Hidetora kazał wyłupić oczy. Najmłodszy syn, Saburo ostrzega wszystkich, że nastąpi chaos i ucieka z rodzinnego domu. Wkrótce po tym Hidetora dowiaduje się, że jego synowie Taro i Jiro nie ufają mu. Ich wojska ruszają na zamek Hidetora i zabijają wszystkich, z wyjątkiem Hidetora i głupca o imieniu Kyoami. W trakcie bitwy, Taro zostaje zastrzelony przez jednego z wojowników Jira. Hidetora wychodzi z płonącego zamku i gdy wojska to widzą odsuwają się krok po kroku. Patrzą się jak przechodzi przez bramę i idzie w kierunku wrzosowisko. Ten były władca odchodzi od zmysłów i jedyna osoba, która zostaje przy nim jest głupiec Kyoami. Na wrzosowisku spotyka niewidomego chłopca, któremu w przeszłości wyłupał oczy. Teraz musi zapłacić za wszystkie swoje zbrodnie.

Łodzianin Adaś Miałczyński - krytyk literacki, dawniej próbujący swych sił w poezji - marzy o wielkiej miłości. Na czyimś ślubie zwraca na siebie uwagę atrakcyjnej blondynki, która okazuje się być Gosią (w pierwszej chwili nie rozpoznał jej) - jego znajomą sprzed wielu lat, kiedy oboje studiowali. Spędzili wówczas razem jedną noc, podczas której nic pomiędzy nimi nie zaszło... i na tym się skończyło. Czas ich rozdzielił, lecz teraz wystarczyła krótka wymiana spojrzeń, by zakochali się w sobie bez pamięci. Adaś będzie od tej pory spędzać "pół życia" w pociągach relacji Łódź-Wrocław (gdzie mieszka Gosia) i powrotnej. Gosia została nauczycielką. Pięć lat temu rozwiodła się z mężem. Po rozwodzie jest również Adaś. Oboje mieszkają z byłymi współmałżonkami i już prawie dorosłymi dziećmi: ona z córką, on z synem. Nocą, nad Odrą, Gosia i Adaś kochają się po raz pierwszy. Potem w łóżku wyznają sobie miłość, na której już wkrótce cieniem położą się ich cechy charakteru - jego obsesja na punkcie czasu i punktualności ("wariuje", gdy Gosia nie telefonuje o umówionej porze lub spóźnia się na spotkanie) oraz chorobliwa zazdrość, idąca w parze z kompleksem na punkcie własnej sprawności seksualnej; natomiast u niej pociąg do alkoholu. Ich związek, oparty na zasadzie przyciągania się przeciwieństw (ona jest ekstrawertyczką ze skłonnościami do nimfomanii, on - introwertykiem) to pasmo erotycznych rozkoszy, ale i cierpień, spowodowanych okresowymi stanami wzajemnej niepewności co do uczuć drugiej strony oraz częstymi rozstaniami. Wahadło wychyla się to w jedną, to w drugą stronę: między kochankami dochodzi do kłótni, awantur, a nawet rękoczynów, a potem znów oboje idą do łóżka i są mniej lub bardziej szczęśliwi. Największym utrapieniem będzie dla obojga długa rozłąka po wyjeździe Adasia na stypendium do USA. W szalejącej z tęsknoty Gosi, a zwłaszcza w odchodzącym od zmysłów stypendyście wyzwoli ona "zastępcze" reakcje i zachowania seksualne, o które wcześniej by siebie nie podejrzewali. Czy ich miłość wytrzyma tę próbę?

Ilsa była komendantem w rosyjskim gułagu, gdzie więźniowie przechodzili pod jej okiem, tzn. "reedukację". Kiedy Stalin umiera, Ilsa niszczy wszystkie dowody i ucieka do Kanady. Jednak tam dogania ją jej przeszłość, kiedy jeden z więźniów rozpoznaje w niej swojego oprawcę. Ilsa po raz kolejny musi uciekać przed zemstą swoich ofiar.

"Wojaczek" to przede wszystkim niezwykle pesymistyczny opis napięć psychicznych i emocjonalnych powstałych między wrażliwą jednostką a otoczeniem. W filmie nie ma klasycznej "fabuły biograficznej" lecz jedynie ciąg czarno-białych sekwencji inspirowanych luźnymi faktami z życia Rafała Wojaczka, z których cześć przeszła do legendy literatury polskich zbuntowanych i niedostosowanych. Bohater filmowego eseju Majewskiego, grany przez młodego, śląskiego poetę, Krzysztofa Siwczyka, otoczony jest aurą irracjonalnego buntu, w którym dominuje ustawiczna nonszalancja wobec własnego życia. Rafał Wojaczek zafascynowany był legendą Hłaski. Nie liczył się z otoczeniem. Leczył się psychiatrycznie, walczył z alkoholizmem, jego ekscesy narażały go na ciągłe konflikty z prawem. Legenda biograficzna zaczęła narastać wśród młodzieży zaraz po jego samobójczej śmierci. Wiele scen "Wojaczka" kręconych było w rodzinnym Mikołowie. To z okna jego pokoju (obecnie siedziba literackiego Instytutu Mikołowskiego) statyczna kamera patrzy beznamiętnie na brzydki świat.