Filmy proboszcz

Sandomierz to malowniczo położone miasteczko, w którym na pierwszy rzut oka czas płynie wolniej, a życie wydaje się spokojniejsze. Jednak nawet tutaj przestępcy nie śpią. Policjanci z sandomierskiej komendy mają pełne ręce roboty. Inspektor Możejko z poczciwymi aspirantami próbują zaprowadzić porządek, jednak nie wszystkie poszlaki w śledztwach wydają się oczywiste. W rozwiązywaniu kryminalnych zagadek pomaga im ksiądz Mateusz, który nie tylko stanowi oparcie dla lokalnej społeczności, ale posiada rzadki, detektywistyczny talent. Opiekę nad sandomierską plebanią sprawuje wiecznie roztargniona Natalia. Razem z „babcią” Lucyną stanowią duet, który niemal za każdym razem wywołuje uśmiech.

Inżynier Jan Wiktus (Zygmunt Kęstowicz) wraca z zagranicy do rodzinnego miasteczka, gdzie czeka na niego stęskniona żona Helena (Ewa Wawrzoń). Wkrótce po powrocie, w domu Wiktusów, pojawia się Paola Campobella, kobieta którą Jan poślubił we Włoszech. Od tej pory rodzina inżyniera znajdzie się w centrum zainteresowania i będzie niewyczerpanym źródłem plotek. O ile mieszkanie we trójkę w zgodzie pod jednym dachem, okazuje się dla Wiktusów możliwe, o tyle dla miejscowej ludności ten stan rzeczy jest nie do zniesienia. Główny zainteresowany nie zamierza poddawać się naciskom opinii publicznej. Przecież kocha obie kobiety.

Amerykanka polskiego pochodzenia (Ilona Ostrowska) dziedziczy na podlaskiej wsi stary dworek swoich przodków – tytułowe ranczo. Przyjeżdża do Polski z zamiarem wyremontowania go. Ludzie, z jakimi się spotyka, problemy, jakie przed nią stają i sytuacje, z jakimi musi sobie radzić, składają się na ironiczny, a jednocześnie bardzo realistyczny obraz życia i mentalności wiejskiej społeczności.

Stach jest nastolatkiem, który ma swój świat. Jednak mieszka w prowincjonalnym miasteczku i jego poglądy wyraźnie odstają od innych. Wkrótce zostaje oskarżony o próbę zabicia miejscowego proboszcza. Jakby tego było mało, odtrącony przez społeczeństwo ulega poważnemu wypadkowi, w którym traci wzrok. Jego jedyną życzliwą osobą jest piękna pielęgniarka, Kazia.

Młoda Rosjanka, którą okradziono po przekroczeniu polskiej granicy, znajduje schronienie w Królowym Moście.

Bohaterami są mieszkańcy wsi położonej niedaleko Białegostoku. Jest piękny, słoneczny poranek, wszędzie panuje wiąteczna atmosfera, kociół i wierni szykują się do obchodów więta Bożego Ciała. Trwają ostatnie przygotowania - przyozdabianie trasy procesji, prasowanie komunijnych białych sukienek, polerowanie masek samochodów, bo przecież w takim dniu trzeba się pokazać przed sąsiadami. Na tle wiątecznej gorączki toczą się równolegle dwa wątki. Maciek, młody dorobiewicz i pozer, konsumpcyjnie nastawiony do życia, podróżuje z Warszawy nowiutkim jeepem. Jedzie do rodzinnego Białegostoku. W drodze zabiera autostopowicza, swego rówienika - człowieka skromnego, zrównoważonego i małomównego. Damian jest przeciwieństwem Maćka, ceni inne wartoci w życiu. On również wraca w rodzinne strony. Przez cały czas młodzi ludzie prowadzą dyskusję teologiczno-wiatopoglądową. Rozmawiają na temat więta Bożego Ciała i w ogóle wiary. Maciek wypowiada się z pogardą o katolikach, instytucji Kocioła i "czarnych". Kpi z procesji i wiejskiej ciemnoty. Damian staje w obronie ludzi wierzących, sam wierzy w Boga. Dwaj dyskutujący podróżni zmierzają w kierunku wsi, gdzie wkrótce ma dobyć się procesja i trwają ostatnie przygotowania. Ksiądz proboszcz wydaje polecenia, wokół krząta się kocielny i inni pomocnicy. Miejscowy muzyk, Jacek, organizuje sprzęt nagłaniający, by uroczyste słowa proboszcza dotarły do wszystkich wiernych. Ale nawet w tak uroczystym dniu nie wszystko odbywa się po bożemu. Nie ustaje spór zwanionych rodzin - zamożnych Kowali i znacznie uboższych Suszków. W jednym z domów kłócą się również małżonkowie. Suszek jest wciekły, bo w jego polonezie zepsuły się włanie hamulce. Żona Zofia wymyla mu od głupków i obwinia o całe zło. W swej zapalczywoci zapomina o białej sukience córki Pameli. W rezultacie na nieżnobiałej tkaninie odciska się brunatna plama od żelazka. Trzeba się upokorzyć i pożyczyć sukienkę Andżeliki od Kowali, by Pamela mogła sypać kwiatki. W końcu wszyscy ruszają na procesję. Dumny Kowal w nowym, błyszczącym daewoo, a także Suszek z rodziną, który zdecydował się na jazdę mimo uszkodzonych hamulców. Tymczasem zrywa się burza. W ulewnym deszczu dochodzi do poważnej kolizji samochodowej.

W okresie „Aby Polska rosła w siłę, a ludzie dostali Żytniej” film Henryka Kluby do scenariusza Wiesława Dymnego nie mógł się ukazać i został tzw. „półkownikiem”. A nie mógł z prostej przyczyny – pokazywał bowiem zachowania młodzieży, które, według propagandy PRL, w Polsce nie występowały. I tak do miasteczka terroryzowanego przez bandę motocyklistów przyjeżdża młody dziennikarz, Tadeusz Rusin, który chce tę całą sytuację opisać. Już pierwszego dnia styka się z motocyklistami, stając w obronie bitego przez nich chłopaka, ale sam również obrywa. Z pomocą przychodzi mu… Katarzyna – siostrzenica proboszcza i biegła w judo dziewczyna, która pomoże mu także zdobyć zaufanie bandy, niezbędne do napisania dobrego reportażu.

Pewien człowiek znajduje w pociągu zwłoki. Boi się jednak powiadomić policję, ponieważ jest złodziejem, a do tego ma ze sobą sporo trefnego towaru. Zdesperowany postanawia podrzucić te zwłoki komus innemu...

W miasteczku Rockville rody McKayów i Canfieldów od pokoleń toczą krwawą wendetę. Gdy ginie John McKay, wdowa ucieka z maleńkim synkiem do Nowego Jorku. O tej tragicznej historii Willie McKay dowie się 20 lat później, kiedy ruszy do Rockville objąć rodzinną posiadłość. W drodze poznaje uroczą dziewczynę i z wzajemnością się w niej zakochuje; nieświadomy, że to Virginia Canfield, której ojciec i dwaj bracia poprzysięgli zemstę ostatniemu z McKayów…

Wójt gminy Piaski ma za zadanie w ramach unijnej współpracy podjąć niemiecką delegację. A zadanie niełatwe, bo wieś popegeerowska, gdzie ludzie nie mają pracy i utrzymują się z kłusownictwa na miejscowych jeziorach… Zjawia się wiceminister, który bardziej niż godnym podjęciem delegacji interesuje się kupnem popegeerowskiej ziemi. Najważniejsze jednak staje się odnalezienie popiersia Lenina, w którym zmarły sekretarz ukrył diament „Oko Syberii”. Okazuje się, że takich gipsowych popiersi, które służyły do przemytu, jest wiele…