Muzyczny 1991

Pan de Sainte Colombe, po śmierci żony poświęcił się samotnemu muzykowaniu, dobrowolnie odcinając się od świata nie tylko siebie, ale i dwie małe dziewczynki, swoje córki. Wydawało się, że cała trójka znajduje jedyną przyjemność i sens w grze na wiolonczeli. Ale pewnego dnia w ich domu pojawił się młody człowiek, Marin Marais i poprosił o lekcje gry.

23 listopada 1966 roku przychodzą na świat dwie identyczne dziewczynki - jedna w Polsce, druga we Francji. Choć dzielą je tysiące kilometrów przez całe późniejsze życie czują ze sobą dziwną więź pomimo, że nigdy tak naprawdę się ze sobą nie spotkały. Są do siebie podobne jak dwie krople wody, obie mają problemy zdrowotne, obie kochają muzykę i obie mają takie same imię; Weronika i Veronique (w obydwu rolach - Irène Jacob). W pewnym momencie swego życia Weronika decyduje poświęcić się pracy artystycznej, którą raptownie przerywa śmierć. Veronique podświadomie odczuwa stratę kogoś bardzo bliskiego… W niewytłumaczalny, mistyczny sposób wyciąga wnioski z wydarzeń, które miały miejsce w Polsce. Wybiera miłość zamiast pasji.

Film oparty na faktach. Rok 1965. Jim Morrison (Val Kilmer) zakłada grupę rockową The Doors, która bardzo szybko zdobywa popularność. Charyzmatyczny wokalista nadużywa jednak alkoholu i narkotyków. W jego zachowaniu oraz twórczości widoczna jest fascynacja śmiercią i dążenie do autodestrukcji.

Młody muzyk i oddany fan Ricky Nelsona chce być taki jak jego idol i stać się gwiazdą rocka. Jednocześnie próbuje znaleźć dziewczynę, która go zrozumie.

Najgłośniejszy film muzyczny ostatnich lat. Skandalizujący, ekshibicjonistyczny dokument o prywatnym życiu Madonny, jej sposobie bycia za kulisami, osobistych tajemnicach i miłosnych podbojach. Publiczna "spowiedź" Madonny przeplatana jest dynamicznymi fragmentami jej najlepszych koncertów.

Biografia znanej czarnoskórej tancerki lat 20. i 30. XX wieku. Josephine Baker (Lynn Whitfield) jako nastolatka występuje w przedstawieniach rewiowych. Szybko staje się najlepiej opłacaną czarnoskórą chórzystką Ameryki. W 1925 roku wyjeżdża do Europy, gdzie zdobywa sławę, występując w paryskich kabaretach. W latach 30. bierze udział w dwóch filmach, sprowadza swoją rodzinę do luksusowych posiadłości we Francji i związuje się z Sycylijczykiem Giuseppem (Ruben Blades), który zostaje jej menedżerem. Pod jego wpływem decyduje się na powrót do USA, jednak Amerykanie nie mogą znieść tego, iż Murzynka jest bardziej utalentowana niż jej białe koleżanki. Podczas II wojny światowej występuje dla żołnierzy, a po jej zakończeniu aktywnie uczestniczy w kampanii zwalczającej uprzedzenia rasowe... [opis dystrybutora]

Akcja filmu jest głęboko osadzona w realiach robotniczej dzielnicy północnej części Dublina. 21-letni Jimmy Rabbitte (Robert Arkins) zostaje menedżerem muzykujących kolegów, dotychczas uprawiających chałturę na weselach i jarmarkach. Chce stworzyć prawdziwy zespół, który odniesie wielki sukces. Na anons w lokalnej gazecie zgłaszają się kolejni kandydaci na muzyczne gwiazdy, przez mieszkanie Jimmy'ego przewija się cała galeria barwnych i dziwacznych postaci, zazwyczaj całkowicie pozbawionych talentu.

Japoński zespół rockowy Ziggy, przylatuje do Londynu a jego członkowie zostają zaatakowani, przez nieznanych napastników w trakcie sesji nagraniowej. Co prawda udaje im się uciec ale zostają wrobieni w morderstwo producenta. Grupie udaje się znaleźć schronienie wśród lokalnych wyrzutków jednak ich tropem podąża policja i grupa neofaszystów.

Jest II wojna światowa. Dixie Leonard, amerykańska piosenkarka, nieoczekiwanie otrzymuje propozycję wystąpienia w przeznaczonym dla wojskowej widowni londyńskim programie słynnego Eddiego Sparksa. Sparks nie jest początkowo zachwycony swą spontaniczną partnerką i nikt nie przypuszcza, że współpraca tych dwojga potrwa tyle lat. Ale jednak - ich wspólny program zyskuje popularność i wkrótce oboje wyruszają na front, aby śpiewać żołnierzom nie tylko w salach koncertowych, ale i w plenerze. Mijają lata a Dixie i Eddie wciąż występują dla żołnierzy - tym razem w Korei i Wietnamie.

Film ukazuje 36 godzin z życia Chopina, które kompozytor spędza w posiadłości George Sand w Nohant. W tym dniu miłość obojga bohaterów kończy się, a wraz z nią kończy się twórczość kompozytora, który na parę lat przed śmiercią umieścił na papierze ostatnią nutę. Tę właśnie George Sand nazwała "La note bleue".