Whiplash

naprawdę bardzo dobry – Akurat nie wiedziałam co oglądać, wiec zerknęłam jakie filmy były nominowane do Oscara i zobaczyłam ten tytuł, który kompletnie nic mi nie mówił. Przeczytałam opis i stwierdziłam, że nie obejrzę, bo fanką jazzu nie jestem. Ale po pewnym czasie znowu coś mnie natknęło na zerknięcie na nominacje i znowu widzę ten tytuł, więc pomyślałam 'a co tam, może akurat mi się spodoba'. Włączyłam i szybko mnie wciągnął :) Historia niby prosta, wiele takich było, ale ton w jakim utrzymany jest cały film działa bardzo przyciągająco, do tego fantastyczna gra aktorska.
Naprawdę polecam!

9/10 – Wiele już zostało powiedziane o tym filmie i ja się pod wszystkim podpisuję, może nie obiema rękami, ale jedną na pewno. Prosty scenariusz, ale świetnie wyreżyserowany. Kapitalny montaż i bardzo dobre aktorstwo. J.K Simmons pilnuje, żeby cały film trzymał tempo, tak jak robi to z Milesem Tellerem i świetnie mu to wychodzi. Sekwencje muzyczne najlepsze jakie widziałem prawdopodobnie od czasu „Amadeusza”. „Whiplash” ogląda się z dużą przyjemnością, wpada się wręcz w rytm oglądania. Nie wiedziałem, że gra na perkusji może być tak emocjonalna. Mogę się jedynie przyczepić do przemian jakie zachodziły w głównym bohaterze – moim zdaniem nie były do końca przekonujące.

[10–]

"Nie moje tempo!"… J.K. Simmons w oscarowej roli, zagrał znakomicie. Film dobry, świetna muzyka, kameralność scen, pasja, jazzowy klimacik.

Chłopiec do bicia w bębny [9/10] |||

Film o syndromie sztokholmskim. Ofiara pokochuje oprawcę. Ale jak to jest zagrane. Łał…