Filmy paryż, okupacja

W okupowanej Francji, należący do Ruchu Oporu inżynier Philippe Gerbier zostaje zdradzony i wydany nazistom. Po ucieczce dołącza do swoich w Marsylii, gdzie stara się doprowadzić do egzekucji zdrajcy. Film ukazuje nieustraszonych bojowników podziemia w sytuacjach niejednoznacznych moralnie, w których honor przestaje być wartością absolutną. O realizmie obrazu świadczy fakt, że zarówno autor powieści, która stanowiła podstawę dla scenariusza, Joseph Kessel, jak i reżyser filmu należeli do "Armii Cieni".

Józef (Polívka) oraz jego żona, Maria (Šišková), wiodą swój żywot pod reżimem Nazistów, podczas gdy ich żydowski sąsiad (Kassai) pojawia się w mieście po ucieczce z obozu. Para niechętnie zgadza się ukrywać młodego człowieka w małym ciasnym pokoju, niewygodna umowa pomiędzy nimi trwa przez kilka lat, cała trójka uczy się żyć w codziennym strachu przed odkryciem i skazaniem.

Historia rozpoczyna się kilkanaście lat po zakończeniu II wojny światowej. Francuski policjant, inspektor Morand, wznawia dochodzenie w sprawie zabójstwa popełnionego w Paryżu w 1942 roku. Kojarzy je z bardzo podobnym morderstwem, jakiego dokonano w tym czasie w Warszawie. Ofiarą była wówczas prostytutka, jak się później okazało - hitlerowska agentka. Naoczny świadek widział generalski lampas na spodniach wychodzącego od kobiety mężczyzny. Prowadzący wtedy śledztwo major Wehrmachtu Grau podejrzewał, że sprawcą jest któryś z urzędujących w Warszawie hitlerowskich generałów: Tanz, Seidlitz-Gabler lub Kahlenberge. Niestety był zbyt gorliwy i został przeniesiony na front. Po dwóch latach ponownie spotkał tych trzech generałów w Paryżu. I tam też zamordowano prostytutkę.

W sierpniu 1944 roku, kiedy wojska aliantów zbliżały się do Paryża, niemieccy okupanci usiłują wywieźć do Rzeszy bezcenne obrazy Picassa, van Gogha, Renoira, Matisse'a, Gauguina. Akcją ma kierować pułkownik von Waldheim. Panna Villard uprzedza organizację Ruchu Oporu działającą w kolejnictwie i przekonuje jej przywódców, że należy za wszelką cenę przeszkodzić w wywiezieniu cennego ładunku. Kolejarze dezorganizują transport, urządzają dywersje, sabotują.

Marion Steiner (Catherine Deneuve) myśli o sztuce, która będzie wystawiona w Teatrze Montmartre. Przejęła dyrekcję tego teatru, zastępując swojego męża, Żyda. Wszyscy są przekonani, że Lucas Steiner (Heinz Bennent) uciekł z Francji. W rzeczywistości ukrywa się on w podziemiach teatru.

Wojna powoduje, że wiele osób pokazuje swoją wartość i na co naprawdę ich stać. W 1941 roku poeta, Missak Manouchian, organizuje grupę młodych imigrantów do walki z okupantem. 22 mężczyzn i jedna kobieta rozpoczyna walkę o ideały wolności. Wieści o działalności grupy, w tym o zabójstwie generała SS, szybko docierają do Berlina. Zaangażowanie francuskiej policji, niemieckiego wywiadu i jeden zdrajca doprowadzają do zatrzymania wszystkich 23 podkomendnych Manouchiana i postawienia ich przed plutonem egzekucyjnym...

1942 rok. Okupowany Paryż. Zastępca reżysera a zarazem członek francuskiego ruchu oporu Jean-Devaivre przyłącza się do niemieckiego studia filmowego "Continental Films" aby uniknąć podejrzeń i uzykać namiastkę bezpieczeństwa. Przez wiele następnych lat szpieguje reżyserując francuskie filmy produkowane przez Niemców...

Francja w 1942 roku. Tytułowy bohater korzystając z sytuacji w jakiej znalazł się jego kraj zajmuje się handlem dziełami sztuki, kupując je od Żydów po paskarskich cenach. Poza tym jest ogólnie szanowanym obywatelem, mającym wpływy oraz przyjaciół, żyjącym w zgodzie z nowym porządkiem. Pewnego dnia okazuje się, iż ktoś, prawdopodobnie Żyd, ukrywa się pod jego nazwiskiem. Pan Klein próbuje wyjaśnić to nieporozumienie na własną rękę.

Rok 1941, okupowany Paryż. Wszyscy członkowie społeczności żydowskiej mają się zgłosić i przedstawić się władzom. Jubiler Joseph Haffmann (Daniel Auteuil), obawiając się najgorszego, organizuje dla swojej rodziny ucieczkę z miasta. Jednocześnie oferuje swojemu pracownikowi, François Mercierowi (Gilles Lellouche), szansę przejęcia jego sklepu do czasu wygaśnięcia konfliktu. Kiedy jego własne próby ucieczki zostają udaremnione, Haffmann jest zmuszony szukać pomocy u swojego asystenta. Jest to ryzykowny plan dla obu mężczyzn, do której żona Merciera, Blanche (Sara Giraudeau) jest sceptycznie nastawiona. Gdy para wprowadza się do domu Haffmannów, porozumienie zamienia się w faustowski kontrakt, który na zawsze odmieni los wszystkich bohaterów…

Rok 1940. Maman Titine (Sophia Loren) jest Żydówką, piękną i biedną. Żyje między nadzieją a niepewnością codzienności. Ma dumę tej rasy kobiet, która już wymarła. Ma pięcioro nieprzewidywalnych dzieci. Nieszczęścia nie mają wpływu na ich radość życia pod błękitnym słońcem Morza Śródziemnego, szeleszczącego ze śmiechu i namiętności. Matka preferuje swoje dzieci. Meyer jest królem. Ma 13 lat, jest przystojny, inteligentny, odważny, wrażliwy, nieodparty. Dziś Meyer jest profesorem Lévym (Roger Hanin), jednym z mistrzów kardiochirurgii. Jego droga społeczna jest wzorem sukcesu i integracji, o której przez całą młodość marzył, płakał, walczył, kochał. Podczas szczęśliwego wieczoru z okazji jego urodzin pada zawalony atakiem serca. Całe jego życie przelatuje przed nim.