Filmy burżuazja

Reżyser obnaża obyczaje i mentalność włoskiej prowincji. Tony Gasparini (Alberto Lionello) opowiada swojemu przyjacielowi, lekarzowi Castellaniemu (Gigi Ballista) o swoich prywatnych problemach. Lekarz uważa, że najlepszym lekarstwem jest zaproszenie przyjaciela na imprezę. Nawet nie waha się rzucić mu w ramiona żony Noemi (Beba Loncar).

Inżynier marzy o poślubieniu blondynki, której kark przyciągnął jego wzrok w czasie niedzielnego nabożeństwa. Los zesłał mu jednak pokusę. Spotkany przypadkowo przyjaciel zaciągnął go do mieszkania pięknej rozwódki Maud. Obaj mężczyźni spędzili wieczór na dyskusji o Pascalu, a potem była ta noc.

W latach pięćdziesiątych, 14-letni Laurent (Benoît Ferreux), syn ginekologa, żyje życiem nastolatka w burżuazyjnej rodzinie na prowincji. Jest uczniem szkoły religijnej i zapisał się do grupy harcerzy. Jego ojciec jest często nieobecny. Spędza czas słuchając jazzu i narzekając ze swoimi bezwstydnymi starszymi braćmi w wieku 16-17 lat. Największą pociechą jest dla niego matka Clara (Lea Massari), piękna i młoda kobieta włoskiego pochodzenia, wesoła, ale rozczarowana codziennością. Kiedy Laurent widzi, że cierpi na szmery w sercu, które skłaniają go do leczenia, jego relacje z matką zacieśniają się bardziej niż kiedykolwiek...

Sytuacja głównej bohaterki filmu Dominique (Brigitte Bardot) jest niezwykle dramatyczna. Oskarżono ją o morderstwo swojego kochanka Gilberta (Sami Frey). Jej los wydaje się być przesądzony, bo nikogo na sali sądowej nie interesują okoliczności zbrodni. W niekorzystnym świetle stawia Dominique jej bogate życie seksualne i prostytucją, którą uprawiała. Ława przysięgłych ma rozstrzygnąć nie to, czy Dominique jest winna, ale czy popełniła zbrodnię w afekcie, czy z premedytacją.

W 1890 roku, ojciec Adolf Daens (Jan Decleir) idzie do Aalst, miasta włókienniczego, gdzie pracują dzieci, płace i warunki pracy są straszne, biedni nie ma prawa głosu, a Kościół popiera drobnomieszczaństwo w ucisku robotników. Pisze kilka kolumn do gazety katolickiej, po nich potężnie zawrzało. Zostaje wydalony z partii katolickiej, więc wstępuje do chadeków i zostaje wybrany do Parlamentu Europejskiego. Rzym karci go, musi wybrać pomiędzy dwoma powołaniami, zostać dalej kapłanem, albo być przywódcą pracowników.

Niestała w uczuciach Lucille wdaje się w romans z przystojnym młodzieńcem o imieniu Antoine, zrywając z dużo starszym od siebie Charlesem.

Małżeństwo Catherine i Georges Lelievre należą do najzamożniejszych i powszechnie szanowanych rodzin w okolicy. Mieszkają razem z kilkunastoletnim Gillesem w położonej na uboczu ogromnej posiadłości. Częstym gościem w ich domu jest Melinda, córka z pierwszego małżeństwa Georges'a. Lelievre od dawna poszukują odpowiedniej służącej. Zgłasza się Sophie: piękna, sympatyczna, obowiązkowa i cicha, wyśmienita kucharka, nie narzuca się domownikom - wydaje się idealna do tej roli. Niestety ukrywa przed chlebodawcami, że jest analfabetką. Wkrótce gospodarze wyjeżdżają na urlop i służąca zostaje sama w domu...

Rok 1973, Chile. Za rządów Salvadora Allende dyrektor prywatnej anglojęzycznej szkoły dla chłopców przyjmuje grupę biednych dzieci. Od samego początku pomiędzy nowymi uczniami, a dziećmi bogaczy, panuje niechęć i niezrozumienie. Wyjątkiem są fajtłapowaty Gonzalo i pewny siebie Pedro Machuca. Chłopcy, na przekór kolegom i panującej w szkole atmosferze, nawiązują niezwykłą przyjaźń. Gonzalo, wrażliwy i delikatny 11-latek, pochodzi z bogatej, ale niezbyt szczęśliwej rodziny. Machuca, dziecko slumsów, trafia do ekskluzywnej szkoły dzięki stypendium, jakie ufundował jej dyrektor – energiczny ksiądz o lewicowo-socjalistycznych poglądach. Dzięki nowemu przyjacielowi Gonzalo po raz pierwszy trafia do biednych dzielnic miasta, gdzie poznaje Chile, z którego istnienia nie zdawał sobie sprawy. Ulega dziwnej fascynacji brutalnością slumsów, gdzie poznaje również smak pierwszej i zakazanej miłości; zakochuje się w Silvanie, sąsiadce przyjaciela, zaangażowanej społecznie, twardej i odważnej dziewczynie. Silvana staje się współtowarzyszką ich przygód, razem tworzą romantyczny trójkąt, prowadząc pierwsze miłosne igraszki. Trójka przyjaciół pomaga także ojcu Silvany wykorzystać sytuację polityczną w celach zarobkowych: sprzedają flagi demonstrantom różnych przekonań. Machuca,który po raz pierwszy trafia do bogatego domu, nie może nacieszyć się rowerem, adidasami i zabawkami, które dawno już znudziły Gonzalo. Przyjaźń rozwija się aż do momentu, w którym kraj ogarnia polityczne wrzenie.

Historia rozgrywa się we Francji, pod koniec drugiej wojny światowej. Na prowincji znajduje się szkoła dla chłopców z zamożnych rodzin, prowadzona przez zakon jezuitów. Pomimo wojny panuje tutaj spokój, przerywany czasami alarmami lotniczymi. Dopiero przybycie do internatu nowych uczniów pochodzenia żydowskiego, burzy swoistą sielankę...

Celestine (Jeanne Moreau), otrzymuje posadę pokojówki w zamku państwa Rabour-Monteil. Na stacji kolejowej oczekuje ją ogrodnik (Georges Géret). Ten silny i brutalny mężczyzna intryguje Celestine. W domu przebywają: stary pan Rabour (Jean Ozenne) seksualny fetyszysta, pan Monteil (Michel Piccoli) oraz pani Monteil (Françoise Lugagne). Wszystko, co Celestine widzi i słyszy wokół siebie, nie wpłynie jednak na z dawna powziętą decyzję zrobienia kariery.