Filmy minimalizm

Pope Cody, uzbrojony rabuś, działa w gangu byłych detektywów - renegatów. Ukrywa się wśród znajomych i rodziny, którzy również są z prawem na bakier. Wkrótce przyjeżdża i zamieszkuje wraz z nim jego siostrzeniec - Joshua "J" Cody. Kiedy napięcie pomiędzy jego rodziną a policją osiągnie krwawy szczyt, "J" znajdzie się w centrum zimnokrwistych działań zemsty, które obrócą rodzinę do góry nogami. A z pomocą siedemnastolatkowi przyjdzie detektyw Leckie (Guy Pearce).

Grupa przyjaciół wybiera się na rejs jachtem po wyspach koło Włoch. Wśród nich jest Anna, jej chłopak Sandro i jej najlepsza przyjaciółka Claudia. Na jednej z wysp Anna znika w tajemniczych okolicznościach. Wszyscy zaczynają jej szukać, jednak bezskutecznie. Nie pomagają działania policji i ogłoszenia w gazetach. Wszystkie tropy są błędne. W czasie poszukiwań Claudia i Sandro zakochują się w sobie.

Film pokazuje trzy historie miłosne rozgrywające się na przestrzeni ostatnich stu lat, pokazując tym samym, jak zmieniały się obyczaje i emocjonalność mieszkańców Tajwanu. Każda ma odrębną estetykę i nastrój, jednakże razem tworzą doskonały film. Akcja pierwszej rozgrywa się w latach 60-tych XX wieku, panuje w niej delikatna harmonia. Ostatnia nowela dzieje się współcześnie i opowiada o skomplikowanym trójkącie miłosnym. Środkowa nowela jest małym arcydziełem. Romans dyplomaty i kurtyzany z początku XX wieku opowiedziany jest w stylistyce kina niemego.

Scenerią filmu jest utopijne państwo totalitarne Timoka, leżące gdzieś w Europie. Posiada ono własny, dziwny język, starannie izoluje się od przybyszy, a po jego ulicach jeżdżą czołgi. Docierają tu dwie siostry, którym towarzyszy syn jednej z nich - Johan. Bohaterki bardzo się od siebie różnią: Anna jest hedonistyczna i zmysłowa, Ester intelektualna i opanowana. Te różnice są głównym powodem konfliktu, jaki się między nimi rozgrywa. Jego świadkiem jest mały Johan.

Film opowiada o grupie ludzi z Teheranu, którzy przyjeżdżają do maleńkiej irańskiej wioski. Przybysze kręcą się wokół starego cmentarza, co niepokoi mieszkańców. Sądzą oni bowiem, że ludzie ci szukają tam skarbu. Prawda jest taka, że przybysze czekają na śmierć stuletniej staruszki, mieszkanki Siah Dareh.

Po dwóch latach poszukiwań Świętego Graala, kosztujących wiele ofiar, Lancelot del Lago – najdzielniejszy z Rycerzy Okrągłego Stołu – i jego ocalali towarzysze wracają pokonani na Dwór Króla Artura. Przekonany, że niepowodzenie przedsięwzięcia jest boską karą za jego związek z Ginewrą, żoną króla, Lancelot próbuje zerwać tę grzeszną więź, przekonując młodą władczynię do wyrzeczenia się jej miłości.

Akcja filmu, będącego pierwszą częścią trylogii "U, S i A", rozgrywa się w małej osadzie położonej w Górach Skalistych. Jest początek lat 30-tych, czas Wielkiego Kryzysu. Do Dogville przyjeżdża Grace, która ucieka przed nasłanymi na nią gangsterami i szuka schronienia. Społeczność miasteczka, po namowach swego samozwańczego lidera, mimo ryzyka jakie się z tym wiąże, zgadza się udzielić kobiecie pomocy. W podzięce Grace ma dla nich pracować. Początkowo wszystko idealnie się układa, pracy nie jest zbyt wiele, a mieszkańcy Dogville są zadowoleni. Wkrótce jednak, mając świadomość swojej władzy nad dziewczyną, zaczynają ją wykorzystywać na wszelkie możliwe sposoby. Powoli sytuacja staje się trudna do zniesienia...

Jeanne ma 45 lat, od 10 lat jest wdową i mieszka z synem Sylvainem, który ma 16 lat. Wtorek: Jeanne przyjmuje „klienta”, zanim Sylvain wróci ze szkoły. Jak co dzień, jej czynności następują jedna po drugiej, zawsze takie same: sprzątanie pokoju, kąpiel, czyszczenie wanny, przygotowywanie posiłku. Kiedy Sylvain przybywa, jego matka całuje go bez słowa. Jedzą w ciszy, jak co wieczór. Środa: jak co rano Jeanne czyści buty, przygotowuje śniadanie, zmywa naczynia, potem robi zakupy, opiekuje się dzieckiem sąsiadki, pije kawę, wychodzi, idzie do brasserie i wraca po środowego „klienta”. Jednak tego wieczoru coś poszła nie tak. Zwykła sekwencja zostaje zerwana: Jeanne jest pobudzona, rozgotowała ziemniaki, zapomniała włączyć radio... Czwartek: Upór Jeanne w pragnieniu powtarzania tych samych czynności wpędza ją w obsesyjną paranoję. Zabija swojego czwartkowego "klienta"...

Tytuł filmu nawiązuje do słynnego aforyzmu "mniej znaczy więcej", spopularyzowanego przez architekta Ludwiga Miesa van der Rohe (1886–1969), który używał tej maksymy do opisania estetyki swoich projektów – aranżował on niezbędne elementy budynku w taki sposób, by całość tworzyła wrażenie niebywałej prostoty. Minimaliści zmodyfikowali tę sentencję, aby zmobilizować do działania dzisiejsze społeczeństwo konsumpcyjne: czas na mniej.

Samotny mężczyzna będący płatnym zabójcą dostaje zlecenie. Wszelkich informacji udzielają nieznane mu osoby.